Coraline. Zuzendaria: Henry Selick
Animazioa. 101 minutu. AEB, 2009

Hainbatek hala uste badu ere, filma ez da Tim Burtonena. Baina izan zitekeen. Azken finean, animaziozko pelikula izan arren iluna da Coraline, beldurgarria pasarte batzuetan, gordina behar denetan, fantasia irudi bortitzekin uztartzeko konplexurik gabea. Tim Burtonek, ordea, beste zeregin batzuetan du burua: Aliceren abenturak lurralde miresgarrian ari da errodatzen –Johnny Depp eta Helena Bonham Carter aktore dituela, noski–; Coralinen antza duen istorioa, bide batez. Gabon aurreko amesgaiztoa lanean elkarrekin aritu ziren Selick eta Burton: zuzendari lanetan Selick, ekoizle Burton. Oraingoan, apopiloak bakarka egin du jauzi, nahiz eta nagusiaren eragina ezin izan duen gainetik kendu. Eta gu pozik, Beetlejuice, Edward Scissorhands, Sleepy Hollow eta Big Fish filmen autorearen kutsua duen guztia atsegin dugulako.

Thriller onenen antzera, pelikula honetan ere gauzak ez dira diruditena, eta erritmo bizkorra darie planoei, ikuslearengan tentsioa sortzeraino. Hau ez baita haurrentzako filma. Edo agian bai, baina helduentzako ere bada, dudarik gabe. Coraline Jones protagonistaren eskutik, mundu paralelo bat ezagutuko dugu; dena (beldurgarriki) berdina da, baina hobetuta... harrapakina liluratzeko zepoa baino ez dela konturatzeko berandu den arte. Tartean, bigarren mailako pertsonaia jenialak, giro misteriotsua, abentura eta fantasia asko; hori dena argazkien hurrenkeran oinarritzen den stop-motion teknika hiru dimentsiotan aplikatuz (lehen aldiz zineman).

Apopiloak nagusia gainditu duenik ez dugu esango, Tim Burtonen jarraitzaile handiak baikara, baina izen propioa merezi du Henry Selick-ek, animazioaren munduan.