argia.eus
INPRIMATU
Baikorrak gara
Imanol Alvarez 2013ko maiatzaren 02a
Imanol Alvarez
Iñigo Azkona
Ni neu nahiko baikorra naiz, berez.
 
Ustez ezker abertzalekoak diren zerrendak enegarren aldiz debekatu dira, hauteskundeak antidemokratiko bihurtuz, ez dakit zenbat eskubide hautsiz. Ez da ezer gertatzen. Ez omen dugu biktimismoan erori behar. Euskal alderdiren batek protesta xume bat egin eta kito. Imazen eta Urkulluren Madrilgo adiskide gaiztoek bere hauteskunde kuttunak nola desdemokratizatu egin dituzten ikusita, nik, neure zindotasunean, ez dut ulertzen, ordea, zergatik Lehendakariak, hauteskundeetara deitu zigun bezala, ez ote digun desdeitu.
 
Europatik etorri behar izan zaizkie Euskal Gobernukoei Osakidetza eta Ertzaintzarena, esate baterako, bereziki larria dela salatzera, euskarari dagokionez. Ez dutela euskararen legea bera ere betetzen esan diete. Harrigarria, non eta Ertzaintzan legea bete ez. Hamaika ikusteko jaio gara, bai! Baztarrikak ez du jantzirik urratu. Ez da jendaurrean agertu euskaldungoari barkamena eskatzen. Ez du, ezta ere, agindu berehala jarriko direla bitartekoak afera soluzionatzeko. Lasai dago, poltrona salbu du-eta. Ez omen dugu biktimismoan erori behar.
 
Bilbon euskararen eta kulturaren oasia den Kafe Antzokia itxi dute hilabetez, beraren iraupena kolokan jarriz. Segurtasuna erabili dute aitzaki. Agerian gelditu da, berriz, benetako arrazoia oso bestelakoa izan dela. Euskara bost Azkunari; euskal kultura bost Azkunari; kultura bera bost Azkunari. Azkunari ardura zaion bakarra boterea da. Kafe Antzokia herri mugimendutik jaioa da, kooperatiba moduko autogestio eredugarriaz. Ezin dute kontrolatu, beraz, suntsitu behar. Ez omen dugu, baina, biktimismoan erori behar.
 
Milioiak gastatzeko prest dago, Azkunaren lagun mina den Bilbao jauna, Urdaibain Guggenheim berria eraikitzeko. Urdaibain inor gutxik dauka interesik atzerritarren menpeko kultura elitista horren luzakinean, baina, bitartean, BBKri geratzen zaizkion lan sozial bakanetakoa desagertzeko zorian dago, umeen atsekaberako.
 
Egunero eremu guztietan ikusten dugu nola euskara era paisajistikoan erabiltzen duten, erabiltzen baldin badute ere. Pittin bat sakonduz gero, berehala jausten gara espejismotik. Ia ezina da esparru publikoan ere gestioak euskaraz egitea. Webgune ziztrin batetik nabigatuz gero, oso litekeena da halako batean, besterik gabe, euskarazkoan egonik esteka bat sakatu eta erdarazkora pasatzea.
 
Horrela jarrai genezake ad infinitum. Baina, lasai. Ez dugu-eta biktimismoan erori behar. Baikorrak gara!