I

Bi mila eta bederatziko
azken hileak 12,
urte honetan izan ditugu
makina bat gertakari:
martxo aldera Euskadi
ez zen ba kalera jalgi
aukeratzeko nor izango zen
denon lehendakari?
Prentsan argazki ugari
egin zizkioten hari,
beti besotik helduta haren
andre Begoñari.
 

II

Maiatzerako Gazako franjan
azken bultzadatxo batez
NBEak azaldu zuen:
“biak ezin bada, bat ez”.
Olmert joan zen negarrez,
Abbas zapia dandarrez,
eta bakea sinatu zuten
luzerako ustez...
Han ere, Realean lez,
ibiltzen dira aldrebes,
presidenteak kentzen dituzte
arazoen ordez.
 

III

Ustekabean mundu osoak
ahaztu zuen Israel,
Kubako giro beroa kolpez
gelditu zenean epel:
gaixo, bihotz eta gibel,
uztailean hil zen Fidel,
heriotzaren komunismoak
ezin egin ustel;
anaia ordezko itzel,
“berriraultzaren” koronel,
Raul, ordea, ez zen suertatu
uste bezain fidel.
 

IV

Abuztuaren 4an, jaiegun
handi bat balitz bezela,
Kepa Junkerak bere egin zuen
Kursaaleko pasarela.
Bere ondoan zuela
famatuen karrusela,
kanturik kantu osatu zuten
kontzertu itzela:
Ana Belenen estela,
Miguel Boséren batela...
Arazoa da estreinaldira
inor joan ez zela.
 

V

Azaroaren 22an
guztia zen negargura:
ekonomiak egonkortu du
beldurraren diktadura.
Munduaren kalentura,
iritziaren zentsura,
abendurako kapitalista
bihurtu zen Kuba.
Berri denetan tristura,
okerrena zein dugu ba?
Obama hiltzen saiatuz hil zen
mutil zuri hura.
 

VI

Euskal Herriko bertsolarien
final handia da bihar
BECen berriro batuko dira
eliteko zortzi izar.
Zabaldu da zenbait marmar
Egaña nekatu samar,
ez omen dela izango berriz
txapeldun berri-zahar...
Hori bai ona, kar, kar, kar...
Dena ez da sinetsi behar,
etorkizunaz mintzo direnez
ezin fidatu lar.
 
Doinua: “Langile baten semea naiz ni”.