Aurten ere, udaberriarekin, hara eta hona dabiltza euskal idazleak (txantxetan edo makurkeriaz deitzen diete “profesional”?). Urte asko dira Euskal Herrietako errepideetan barrena dabiltzala, Jaurlaritzatik edo Nafarroako Gobernutik bultzatutako Idazleak ikastetxeetan kanpainaren barnean, eta pozgarria da ikasleek literatura kontu hurbiltzat sentitzea, eta pozgarria da euskal idazleak saioko 200 euro inguru kobratzea (dietak eta kilometrajea barre, barkatu, barne esan nahi nuen). Esanguratsua da, baina euskal idazlea nekatua dago hain koherente izateaz, beti hain euskal, beti hain idazle, eta gaur egun erraz asko ikusiko duzu Federico Jimenez COPEn entzuten edo Gemma Nierga, itzuleran, SER katean; esanguratsua da, baina euskal prentsarik ere apenas irakurtzen duen, aspertu egiten da Berriako iritziekin, eta jakinminez irakurtzen du Matraka gehigarriko sexuari buruzko atala: tramankulu bereziak saltzen dituzte, gero! Orduan pentsatzen du sentsualitate gehiago behar duela gure literaturak, eta batez ere bere liburuek. Eta euskal idazlea iritsi da ikastetxera, eta ikasleak zain topatu ditu; argitaletxeek antolatzen dituzten halakoxe kanpainetan, Jordi Serra i Fabra idazlea behin ferrari batean heldu zen, eta zakar eta burrunbatsu balaztatuz aparkatu zuen, eta harrezkero barre egiten diote Citröen AX batean doanari eta irriz karkailaka hasten dira euskal idazle despistaturen bat trenez edo autobusez heldu baldin bada.

Aurten ere, udaberriarekin, liburuaren eguna ospatu da, baina euskal idazleak poztasun eskasarekin hartu du urteko ardo batekin eta otarteko ziztrin batekin are taberna ziztrinago eta ketsu batean. Baina lagun batek oparitutako Herbert Morot-en El guía del Hermitage antzerki lan bikaina irakurtzen hasi da, eta eserialdi batean amaitu du, eta geratzen zitzaizkion bi euroak eskailerapeko ardo batean xahutu ditu. Liburuak Kutxa saria jaso zuen eta Kutxak berak argitaratu zuen, eta 3'60 euro baino ez du balio, baina hain iruditu zaio ederra, aspaldian hain zirrara gutxi sentitu du, oso noizean behin oraindik ere gertatzen den liburuaren magiaren alde egin baitu topa. “11n Federico Luppi etorriko duk Victoria Eugeniara antzezpen horrexekin. Neuk gonbidatuko haut”, esan dio abokatu bufete bateko lagunak. Eta euskal idazlea pozago irten da tabernatik, baina autoko giltza bila eskua sakelara eraman duenean, mekauensoska konturatu da txintxin hotsik ez duela entzun, eta bileterik ere ez daukala. Eta etxera bidean aurten lehenengoz kukua entzuten baldin badu... Hura entzungo ez badu, leihatilak ongi itxi beharko ditu.