Aparteko animalia hori 2001. urtean aurkitu zuten Zeelanda Berrian, beste lau milioi behiren artean, Via Lactia izeneko enpresa bioteknologikoko zientzialariek herrialde hartako abere guztien esnearen konposizioa zehatz-mehatz aztertzen zuten bitartean. Behiaren jabeak 175 euro jaso zituen animaliaren truke, eta ordudanik konpainiaren laborategi nagusian era guztietako probak eta azterketak egin dizkiote behiari.

Ale bakarra ote zen, edo bere “abilidadeak” beste behi batzuei ere transmititzea posible izango zen? Misterioaren jatorria genetikoa omen da, ikertzaileen arabera. Eta hala, Margeren ondorengoek eutsi egiten diote esne gaingabetua emateko ahalmenari. Arrak ere gai dira ahalmen bitxi hori oinordetzan jaso, eta ondoren beste belaunaldi batzuei transmititzeko. Aurrekoa gutxi balitz, Margeren esnetik ateratako gurina erraz zabaltzen omen da, baita hozkailutik atera berritan ere, eta hori margarinarekin bizno ezin zitekeen lor orain arte.

Zeelanda Berriko konpainiaren bozeramaileek jakitera eman dutenez, “gantz txarrik” gabeko esnea ekoitzi edo produzituko duten aurreneko behi talde handiak 2011. urterako egongo omen dira prest. Adituek diotenez, esne gaingabetu hori komertzializatzen denean, kontsumitzaileek esne osoaren alde egingo dute. Ez oraingoaren moduko esne osoa, “gantz edo koipe osasungarriak” baino ez dituen esnea baizik. Alegia, gantz ez-saturatuak, osasunerako mesedegarriak diren koipeak.