Besteen pozoia erabiliz
- Suge askok pozoia du eta harrapakina hozkatzean pozoia sartzen diote. Sistema horrek animalien munduan bizirauteko aukera handiak ematen dizkio sugeari. Baina zer gertatzen da pozoirik ez duten sugeekin?
Virginiako Norfolk-en (AEB), Old Dominion unibertsitateko Deborah Hutchinson eta Alan Savitzky hepetologoek –suge ikerlariak– pozoirik gabeko suge batzuen portaera aztertu dute. Hain zuzen ere, Rhabdophis tigrinus Asiako sugearen ohiturak behatu dituzte eta batez ere horrek jaten duen apo pozoitsuarekiko erlazioa.
Aipatu sugeak apoa jatean honen toxinak baliatzen ditu harrapakariengandik defenditu ahal izateko.
Antza, sugeak apoa jatean honen toxinak lepoko guruinetan gordetzen ditu bere burua arriskuan ikusten duenean askatzeko.
Ornogabeetan sarritan gertatzen da espezie batek besteari toxinak lapurtzea. Hori egiten badakite intsektu eta bare mota askok, adibidez. Baina ornodunetan oso gutxitan atzeman da aipatu portaera duen animaliarik, eta are gutxiago suge mota honek eta apo pozoitsuak duten antzeko hartu-emanik.
Joxerra Aizpurua Sarasola
2013ko maiatzaren 03a
Ikerketa Japoniako irla batzuetan garatu dute. Irletako batean oso apo gutxi dago; beste batean, berriz, erruz aurki daitezke. Era berean irla horietako sugeen pozoi-maila ere oso desberdina da batean eta bestean; eta portaera ere desberdina da. Pozoi gutxi duten ofidioek pozoi asko dutenek baino azkarrago egiten dute ihes arriskua sumatzen dutenean. Apoengandik beneno dezente hartutako sugeek arriskuei aurre egiteko joera handiagoa dute.
Robotak era batera mugitzen ditu bere gorputz atalak uretan eta lehorrean beste era batera. Baina ikerketaren helburua uretatik lehorrera igarotzean salamandraren mugitzeko moduaren transformazioa aztertzea da.
Gorputzaren mugimenduek muskulu batzuk besteak baino gehiago garatzea dakar, ezinbestean. Prozesu horren ezaugarriez jabetuta hobeto ulertu ahal izango dira lehorreratu diren animaliek hartu dituzten itxurak eta portaerak.
Oso salamandra aurreratua
Bordeleko (Frantzia) unibertsitateko Jean Marie Cabelguen eta Lausanako (Suitza) Institutu Politeknikoko Jan Auke Ijspeert ikerlariak Salamandra robotica deitzen dena sortu dute orain milioika urte uretik lehorrera igaro ziren izakien nondik norakoak hobeto ulertu nahian. Probak Genevako lakuan egiten ari dira eta eraikitako robotak sare neuronal konplexu bat du bere baitan.Robotak era batera mugitzen ditu bere gorputz atalak uretan eta lehorrean beste era batera. Baina ikerketaren helburua uretatik lehorrera igarotzean salamandraren mugitzeko moduaren transformazioa aztertzea da.
Gorputzaren mugimenduek muskulu batzuk besteak baino gehiago garatzea dakar, ezinbestean. Prozesu horren ezaugarriez jabetuta hobeto ulertu ahal izango dira lehorreratu diren animaliek hartu dituzten itxurak eta portaerak.