Ados nago: gitarrak nabarmenago daude, ekoizpena gordinagoa da eta musika beltzak eragin txikiagoa du. Estilo asko jorratu ditugu, tartean oso kantu rockeroak.

Bai, abestiak grabatu aurretik argi neukan bateriari garrantzia eman behar geniola. Horrez gain, giro eta areto-soinua ere sartu dugu.

Joe oso saxofoi jotzaile ona da, eta Iñigoren teklatuari esker, lehen jorratzen ez genituen ñabardurak landu ditzakegu. Joek indar handia dauka taula gainean, eta Iñigok taldeari seriotasuna kentzen dio. Ados nago formazio konpaktuena dela, zuzenekoetan antzematen da.

Euskal Herriko diskoetxe baten egoteko gogoa neukan, hemengo eszenan dauden muga batzuk apurtzeko. Gainera, Oihukak oso eskaintza ona egin zigun eta ilusio handia dute. Munster aspaldian berrargitalpenekin buru-belarri dabil, eta oso komunikazio txikia genuen.

Guk gure bidea jarraitu dugu, baina agian moda batzuek on egin digute eta ikusle euskaldunak gero eta rock-and-rolleroagoak dira, hori kamisetetan ikusten da.

Dauzkagun baliabideekin ahalik eta urrunen heltzen saiatzen naiz. Disko bakoitzean jauzi bat egin dugu. Kakiren eta bion ustetan 12 kantu hauek, konponketa guztiekin, 14 egunetan grabatzea ia miraria izan da.

Hauek ez dira amateurrak, ezta urrundik ere. Formazioan aldaketa ugari egin badituzte ere, emaitza gero eta sendoagoa da. Cramps, Jon Spencer Blues Explosion eta Australiano zingiretako soinuetatik, Make Up-en soulera jauzi egin eta gertuko iraganean rock-and-rolla, bluesa eta funkya uztartzen jakin zuten. Kaki Arkarazorekin prestatutako Backbone ritmo-rekin anonimotasunetik irten ziren. Bide hori jarraitu dute, baina muturreko bi adar heldu dituzte oraingoan: batetik, rock-and-rollaren gitarrak eta indarra berreskuratuta; eta bestetik, dub-reggae, latino, jazz eta bestelako doinuekin esperimentatuta. Gaur egun Euskal Herrian dagoen talde aberatsenetako bat da, iraganeko doinuak gaur egunera ekarri eta euren koktelera bizi-bizian gaurkotasuna ematen dietelako. Zuzenekoak ere ikaragarriak dira.