Sinaloa, Mexiko, 1834. Gerora Julia Pastrana izenez ezaguna egingo zen emakumea jaio zen, sustrai biltzailea zen indiar tribu batean. Hipertrikosia zuen, hots, gorputz guztia ile beltzez estalita zuen. Gainera bi hortz ilara zituen eta helduaroan 137 zentimetro neurtzera baino ez zen iritsi. Medikuen bisita lehen aldiz jaso zuenean diagnostikoa bestelakoa izan zen: gizaki baten eta gorila baten arteko harreman antinaturalaren fruitu omen zen.

Horrelako «munstroek» zirkoan arrakasta handia zuten garaian, norbaitek negozioaren usainari jarraituz alaba «erosi» zion Juliaren amari. 20 urterekin zirkoko «fenomeno» moduan hasi zen lanean Mexikon bertan, baina berehalako arrakastak AEBetara eraman zuen; «Hibrido harrigarria» moduan aurkeztu zuten.

Theodore Lent artisten enpresarioak berehala ikusi zuen gazteak aukera komertzial handiak eskaintzen zituela eta urte hartan bertan, 1854an berarekin ezkondu zen. Erakustaldiak eskaintzeaz gain, bere etxean tertuliak antolatzen hasi zen emaztea gai hartuta. Dantzan eta kantatzen irakatsi zion. Baina Juliak, bere aldetik, hiru hizkuntzatan idazten eta irakurtzen ikasi zuen. Irakurtzea gustatzen zitzaiola zioen, baina hain justu, ikuskizunetan erabateko analfabetoa bailitzan aurkezten zuten.

Europan ere bira egin zuten ikuskizun berri batekin: «Munduko emakume itsusienak» akrobaziak egiten zituen zaldi baten gainean, eta dantzan eta kantuan Lola Montes imitatzen zuen.

1860an haur bat izan zuen, baina, erditzea konplikatuta, egun gutxira hil ziren ama-semeak. Lenten anbizioak, ordea, ez zuen mugarik: emaztearen agonia ikusteko sarrerak saldu zituen. Hil eta gero, bi gorpuak momifikatzeko agindua eman zion Sukolov doktoreari eta momiak Moskuko Unibertsitateari saldu zizkion. Baina handik gutxira unibertsitateak momiak erakutsita negozioa egiten zuela jakin zuen eta, Juliaren pagotxa heriotzak eten ez zuela ikusita, gorpuak erreklamatu zituen. Plataforma baten gainean erakusten zituen, Julia dantzari errusiar bat bezala jantzita eta haur txikia marinel jantzia zeramala.

1864an Lent berriro ezkondu zen. Hau ere emakume bizarduna zen eta Pastranaren ahizpa ezkutua bailitzan promozionatu zuen. Baina gutxi falta zitzaion enpresarioari burua galtzeko eta eroetxean hil zen, bere emazteei esker irabazitako dirua errekara bota ondoren. Emazte berriak bizarra moztu, mundu hura utzi eta senarrak utzitako momiak saldu zituen.

Julia eta semearen arrastoak batetik bestera ibili ziren 1976an Osloko almazen batetik lapurtu zituzten arte. Juliari jantzia kendu eta beso bat moztu zioten. Semearen momia bide bazter batean agertu zen, arratoiek erdi janda. Gorpuak aztertu eta berehala ikusi zuten hain ederki kontserbatzea ez zela miraria izan; gorpuak ez zituzten ohi bezala enbalsamatu, disekatu egin zituzten, animaliak bezala.

IDAZLEEN POLIZIA. XIX. mendearen bigarren erdian eta XX.aren lehen urtetan Parisko Prefeturak garai hartako idazleen joera politiko zein pertsonalak arriskutsuak zirela pentsatu eta bere lanaren zati handi bat intelektualak espiatzen eman zuen. Frantziako Batzorde Nazionaleko funtzionario Bruno Fulignik bi urte eman ditu Prefeturako artxibo argitaratugabeak aztertzen eta lanaren emaitza kaleratu berri du. Besteak beste, Victor Hugok bere amorante gaztearekiko zuen pasioa islatzen dute dokumentuok eta idazlea «demokraziaren explotatazaile» moduan aurkezten dute. Verlaine-ren iritzi pertsonalak arrikutsutzat jo zituzten eta Rimbaud berriz munstroa omen zen; 1873an polizia batek zera idatzi zuen poetaren gainean: «Erabat ulergaitzak diren obratan bertsoak inork ez bezala harilkatzeko gai da».