Pako Aristik honakoak esan zizkion Berriari: «Ni euskal idazlea naiz, eta mentalki Euskal Herria nazio independente gisa bizi dut. Ez daukat inongo ilusiorik Madrilen, Alfaguaran, liburua argitaratzeko. Argitaratu nahi badute, ondo; oztoporik ez diet jarriko. Baina ez daukat inongo helbururik Madrilen onartua izateko. Kontrakoa ere esango dut: amorru handia ematen dit Madrilekin daukagun menpekotasun estetiko eta ideologiko horrek».

Xabier Agirre Txalo antzerki taldeko zuzendariak adierazpenok egin zizkion Noticias de Gipuzkoari: «Duela urte batzuk askoz gogorragoa zen antzerkiaz bizitzea, gaur egun bizi daiteke honetaz, ni horretaz bizi naiz eta posible dela ohartu naiz».

Mixel Etxekopar txirulari eta euskara irakasleak Garari: «Zuberoan gauza anitz kulturaren bidez egiten dira. Nonbait hori ere politika dela erran dezakegu. Artea politika da eta sobera garrantzitsua da politikarien esku uzteko».

Angel Erro, idazleakVolgako Batelariak blogean izkiriatua: «Euskarak aje asko ditu (...). Hizkuntza literario baten eraketan zertxobait aurreratu badugu ere (eta hobekuntza horretan anitz zor diogu itzulpengintza literarioari), poesiari dagokionez ezin gara hain baikorrak izan. Gauzak oso gaizki daude. Arras hizkuntza poetiko txiroa dugu, salbuespenak ohore. Bertso lerroen disposizioagatik ez balitz, maiz ezinen genuke jakin olerki bat irakurtzen ari garen edo egunkariko eskela bat».