Uda txatxua udazkenaren aurrean makurtzen hasten denean loratzen da kolonizatzaile kolonia. Cortaderia selloana, panpako belarraren lumatzarrak ederki ikusten dira sasoi honetan; lorategi ugaritako amon hauen hazi ugariek bide ertz, betelan eta orokorrean lurra mugitua topatzen duten edozein txoko erraz harrapatzen dute. Ur gazia eta geza nahasten diren errioetan gero eta maizago topatuko duzu Baccharis halimifolia alua; oraintxe lore zuriztaz estalia. Errioaren ura erabat gezatzen den ibai eta erreketan Reynutria japonica berak uste zuena baino samurrago nagusitzen ari zaio bertako beste edozeini eta erriberatako lur beltzak lorategietara saltzen diren eran zabalkunde ederra bermatzen zaio; lotsagabe erakusten ditu lore-mordo zintzilikarioak. Errepide erraldoien maizter, Oenothera biennis-ak onil-itxurako lore horiz limurtzen gaitu.
Kanpotik ekarri diren landare guztiak ez ditugu gustuko. Lorategietarako dotoreak zirelako ustetan ekarri ziren batzuk eta modako gustu txepela aldatu ordurako abandonatuta, inguruko biotopoetan bizirauteko adinako tartea topatzea beste aukerarik ez dute izan. Beste batzuk itsasontzietako lasta osatzeko sartzen zen lurretan nahastutako hazietatik zabaldu zaizkigu; herri berrian ernetu eta bertakotu nahian hemen dabiltza paperik gabeko.
Geurera egokitu landare hauen zabalkundea bertako landaretzaren oreka kolokan jartzen ari da. Txingudi, Urdaibai eta izen apalxeagoko baina haiek bezainbesteko balore ekologikoa duen makina bat tokietan kolonizazio latza gertatzen ari da eta gu hanka hankari emanda lasai. Eskozian, Kantabrian... buru belarri ari dira kolonizazio hau kontrolatu nahian. Geurean, Ibarretxek hainbestetan errepikatzen duen eran errenta edo sakela lehen mundukoa, zentzua hirugarrenekoa...