Jon Mikel Bilbon jaio zen, baina hiria ezagutzeko astirik gabe gurasoak, arreba eta laurak Bartzelonara joan ziren bizitzera. Sei hilabete eta erdi zituen Bartzelonara eraman zutenean. Gurasoek eta arrebak ez dute inoiz euskaraz egin eta aiton-amonetako batzuek baino ez dakite euskara. Oporretan ordea, Bilbora joaten hasi zen Jon Mikel eta han entzuten zuen euskara. Hango lagunekin euskaraz egin nahi izaten zuen eta horretarako ikasi egin behar. Duela hogei bat urte Bartzelonan saiatu zen, baina segida handiko ikasketarik ez zuen aurkitu. Bartzelonan ezin eta Bilbon ere gutxi. Duela hamar bat urte hasi zen serioago euskara ikasten, Hizkuntz Eskolan. Ondo ikasteko aukera ikusi zuen eta poliki-poliki hasi zen. Laugarren mailara heldu zen, baina azpimarratu digu berarentzat gramatika kontuek-eta ez dutela hainbesteko garrantziarik. Jon Mikelek ulertu, hitz egin eta irakurri egin nahi du; Euskal Herrira joandakoan harremana euskaraz mantendu nahi du. Urtero dator Euskal Herrira, batik bat Bizkaia eta Arabara eta hango lagunekin praktikatzen du.
Aurten Hizkuntz Eskolan matrikulatzeko asmoa dauka eta Euskal Etxeak eskaintzen duen Boga zerbitzuaz baliatzeko asmoa ere bai. Ikasten jarraitu nahi du, «poliki-poliki, agian polikiegi »dio barrez» baina segi egingo diot». Nekatuta egoten da lanean ere aritzen delako, baina bere ustez euskarak duen zailenari ere heldu nahi dio, alegia, idazketari, «euskaraz ondo idaztea zaila baita!».

Sílvia Amela Castelló ondoko Vinarós herrikoa da. Valentziarra da beraz: «Valentziarra, valentziarra... mugan bizi naiz eta familia erdia Katalunian bizi da. Muga administratiboak dira eta ez dute garrantzia handirik». Badaramatza sei urte Bartzelonan bizitzen. Ikasketak katalanez egin nahi zituen eta Valentziar Herrian oso aukera gutxi zituen horretarako. Beraz, Kataluniara joatea erabaki zuen. 24 urteko Sílviak ia bukatu ditu Geologia ikasketak. Hautazko ikasgaiak hartzeko ordua heldu zitzaion karrerako bigarren urtean kredituak osatzeko eta euskararekin akordatu zen. Zientzia gaiekin lepotik gora eginda zegoen eta zerbait diferentea probatu nahi zuen. Berak eta baita zenbait ikaskidek ere, euskara aukeratu zuten. Sílvia Amelak lehenengo lauhilekoan Euskararen historia izeneko ikasgaia izan zuen eta bigarren lauhilekoan Euskara I. Hizkuntza nolakoa zen ezagutu nahi zuen, baina aurrez egokia iruditu zitzaion historia pixka bat ikastea, sarrera moduan. Asko gustatu zitzaizkion euskararen historiari buruz jasotako eskolak. Ondoren hasi zen hizkuntza bera ikasten.
Zergatik ikasi nahi izan du Sílviak euskara? Lagunak ditu Gipuzkoan eta Nafarroan. Euskarari buruz, euskal kulturari buruz hitz egin diote, Euskal Herrira behin baino gehiagotan etorri da... eta gogoa sartu zitzaion. Ingelesa piperrik ere ez dakiela dio, baina ingelesa ikasteko gogorik ez du. Zerbait ikasteko gogoa izateari garrantzia handia eman dio. Bere ustez, "badirudi hizkuntzak probetxuzko zerbaitetarako ikasi behar direla, produktiboa izan behar duela ikasitako hizkuntzak. Ezin al du izan etekin horrek etekin emozionala? Nik euskara, gustatzen zaidalako ikasiko dut, oso gertukoa egiten zaidalako, euskara hizkuntza gutxitua da katalana bezala, antzeko egoerak bizi dituzte. Gainera, kontua ez da hizkuntza bera baino ez ikastea, kultura ere bada, Euskal Herriko kultura". Geologia ikasketetan euskara ikasteko aukera guztiak xahutu dituenez, Hizkuntz Eskolan aurtengo ordutegiei buruz galdezka aritu da. Lan bila dabil eta lan ordutegiarekin ondo badatorkio euskara ikasten jarraituko du Hizkuntz Eskolan. Euskara oso diferentea dela dio: "dena ikasi behar da, hiztegia oso diferentea da... baina gustuko lekuan aldaparik ez".

Manel Rodríguez Bartzelonakoa da eta Enpresa ikasketak egin zituen hiru urtez Universitat de Barcelonan. Lehen ziklo hori amaituta, bigarren zikloan Linguistika ikastea erabaki zuen. Jada urtebete egin du eta urtebete horretan euskara ikasten hasia da. Bigarren hizkuntza moduan ikasi du eta hizkuntzaz gain literaturari buruzko kontuak landu dituzte Itziar Aduriz irakaslearekin. Hastear den ikasturtean euskara gehiago ezagutzeko astia izango du Manelek.
Urtebeteren ondoren, Manel oso gustura dago ikasitakoarekin, ikasturtea oso ondo gainditu du eta gustatu zaio ikasketek duten ikuspegia. Aduriz hizkuntzalaria da eta ikuspegi horretatik irakatsi die euskara. Manelek dioenez, «hizkuntzaren sistema zein den ezagutzen duzu, oinarrizko ezagutzak dira eta niri ikuspegi hori interesatzen zait, aurrera egiten ari zaren bezala askoz ere hobeto ulertzen duzulako». Hizkuntza guztiak ditu gustuko, noski, baina euskara ikasteko gogoa beti izan du. Unibertsitateko aukera aprobetxatu du, baina Manelek nahiko lukeena da euskara jario errazean erabiltzera heltzea. Berak badaki gauza bat dela hizkuntzaren egitura ezagutzea eta beste bat hizkuntza hori ondo hitz egitera heltzea. Manelen ustez, «kontua ez da hizkuntza zaila dela, kontua da hizkuntza horrekin harremanik izatea zaila dela. Hesiak asko dira; adibidez, zergatik ezin ditugu hemen ikusi Euskal Herriko hedabide publikoak? Euskara ikasi, ikas daiteke hemen, baina telebista digitala edo satelitekoa ez badaukazu behintzat, hizkuntzarekiko kontaktua ezin duzu mantendu hedabideen bitartez, ezin duzu euskara eguneroko bihurtu».
Hedabiderik ezean, Euskal Herrira bidaiatu beharko du sarri-sarri Manelek, bertan dituen lagunak bisitatu eta halako batean euskaraz jario errazean aritzeko. Bartzelonako Hizkuntz Eskolaren berri ere badu eta ahal badu, ikasketak bukatzen dituenean, hara joateko asmoa du.