Oraindik ere ikuspegi filologikoak pisu handia du gurean, baina nik, filologoa naizen arren, ezingo nuke ikuspegi filologiko zehatz batetik idatzi, nirea literaturarekin zerikusi zuzena duen filologia delako. Nik historia literario bat egin dut, beti ere premisa filologikoak onartuta. Baina niretzat literatura letratik harantzago doan zerbait da beti. Esan nahi dut, nik lan honetan Lazarragaren edo beste zenbaiten testuetan aurkitzen ditudan intertestualitateak-eta lan filologiko hertsi batetik ezin direla egin.

Izan ere, ezin da ulertu Mendebaldeko beste historiatik aparte. Niretzat historia hori denontzat berdina da, modu berean afektatzen gaituena. Eta, adibidez, Etxepareri buruz niri interesatzen zaidana gizon haren mentalitatea entenditzea da, alegia ea zer girotan eta norentzat idazten zuen, eta halako parekotasunak non dauden sasoi hartan.

Oso kontuan izan dut historizidadea. Eta historizidadea esaten dudanean narratibaz ari naiz. Zeren dokumentuak hor daude, tesiak ere bai, baina gero hori kontatu egin behar da. Eta hor idazlea sartzen da tartean. Hau da, datuak hor dauzkazu, baina gero historiagile zaren aldetik haien kontakizuna eraiki behar duzu, eta kontakizun horrek islatu behar du zure izaera eta zu deskribatzen saiatzen zaren mundua. Alegia, errekonozitu egin behar zara zu zeu errelato horretan.