Uda iristear dago, eta jendeak herrietako festa eta atsedenaldirako aukerak bilatzen ditu. Eguzkiaren intentsitateaz batzuetan eta euriaren epeltasunaz besteetan, gure gorputzek udaberriko loratzearen ondorio mefistofelikoak pairatzen dituzte. Herrietako antzoki gehienak, benetako kanposantu bihurtzen dira, eta antzerkia kalean da nagusi. Kale antzerkiak herri eta hirietako espazio ezberdinak erabiltzen ditu. Hitza ez ezik, musika, dantza eta beste ezaugarri asko erabiltzen dira kale antzerkian. Batzuetan obra estatikoak izaten dira, leku konkretu baten gertatzen direnak -normalean plaza batean-, baina sarritan obren dramaturgiek aktore eta ikuslegoaren mugimendu bateratua erabiltzen dituzte. Uda izaten da kale antzerkia egiteko garairik egokiena.

Beste antzerki talde batzuk, jaialdi eta antzerki ferietan ibiltzen dira han-hemenka. Herritik kanpo, beste leku batzuetan gure antzerkia erakusteko aukera paregabea ere izan daiteke. Baina normalean, kale antzerkiaren formatoa ez bada, lana ez da ugaria izaten.

Gure taldean, alternatiba bilatu genion egoera honi. Eta bi proiektutan murgiltzen gara urtero uda aldean. Ekainean, RITOS gure azken lur zatia, eta irailean Antzerkiola Imaginarioarekin Nazioarteko Topaketak deitzen duguna. Orain arte, gure lana, antzerki talde askori gertatzen zaien moduan, udazken eta neguan konkretatzen zen, denbora onarekin publikoari ez zaio antzokietara sartzea gustatzen, normala denez.

RITOS proiektuarekin 2003. urtean hasi ginen, eta jendea gure antzerkia ikustera hurbiltzeko helburuarekin jaio zen. Baina, ez bakarrik honetarako, baizik eta antzerki infraestrukturarik ez duten lekuetan eta espazio berrietara zabaltzeko asmoz. Antzerkia hilkutxetatik atera eta herri zein auzoetako jendearekin partekatzeko intentzioarekin eta horrela gure antzezlanen dekonstrukzioa eskaintzen dugu, gure antzerkia kultur eta giza errealitate ezberdinekin konpartituz. Gure gorputza, ideiak, pentsamendua, gure artea eskaintzen diogu herriari, eta herriak bere aberastasun kulturala eskaintzen digu. Zaila da honelako proiektu bat bideratzea, batez ere egungo politika kulturalaren ezaugarrietatik kanpo baitago, eta ekintza hauek militantziaren eta konpromiso sozial bati atxikiak daude. Uda honetan, herri txikietan ibiliko gara Antzerkiolako kideak (Armintza, Ea, Elantxobe, Dima, Otxandio...), gure ikerketak, gure adierazpideak eta gure teatroa eskaintzen. Ikuskizun handietatik kanpo, era xume eta eder baten.

Elkartruke hauek gure herrian egin izan ditugu eta baita beste komunitate batzuetan ere. Gogoan ditut, iazko urtean Mexiko Berrian kokatuta dauden erreserbetako indioekin, edota El Cairoko Al-Jayal Al-Shaabi antzerki taldearekin egindako elkartrukeak.

Bestalde, uda garaia, aktore edota beste diziplina askoren formakuntza momentua ere izaten da. Gure bidean, transmisio, formakuntza eta ikerkuntzak, pisu handia daukate eta, iraila izaten da guretzat fetxa egokia horretara dedikatzeko. Aurten ere India, Italia, Estatu Batuetako maisuak izango ditugu Orduñan, beraien antzerki teknika eta adierazpideei buruz azterketa sakonak egiteko. Eta gure formakuntzari buruz ere ikuspuntu anitzak aurkitzeko.

Hona hemen antzerkiarekin gozatu eta bide berrietan murgiltzeko bi aukera eder. Izan ere antzerkigintzaren esparrua zabala da, eta aktoreok badakigu espazioak mila posibilitate eskaintzen dizkigula, orain ikuslegoa aurkitu behar.