Azken hilabete horietan, Lapurdiko kostaldearen hegoaldea adibidetzat hartuz, herrietan lurraren antolaketarako planak aztertzen aritu dira eta orain bozkatzeko garaia heldu da Herriko Kontseilu anitzetan kezkak agertuz, zalantzak erakutsiz eta egoeraren kontrolatzeko ezintasuna azaleratuz.

Goi-mailako arduradunek erabaki batzuk hartu dituzte, horiek ezin dira baztertu eta herri antolaketa baldintzatzen dute. Lehena Baionatik Iruñera doan autopista zabalduko dutelakoan, etxeak bota, laborantzako lurrak hartu, eta, noski, horren truke diru kopuru bat eman, baina sekulan printzipiozko zabaltzea zalantzan jarri gabe, interes publikoa omen baita. Noski, biltzar publikoak antolatuak dira harrabotsaren aurka zer egiten den, zer-nolako horma ederrak eraikiko dituzten kontatzeko, horma horien eragina oso ttipia dela eta inguruan bizi diren biztanleen bizi-kalitatea okertuz joanen dela aitortu gabe. Jakinez zabaltzearen erabakiak kamioi kopuruaren emendatzea baizik ez duela sortuko, harrabots eta airearen kutsaduraren emendatzearekin batera, debatean ez da beste alternatibarik aipatzen. Bestalde, hautetsiei hunkituak diren familien egoerari erantzuna ematea eskatzen zaie, etxeak botako dituztelako. Antolatuak diren biltzar publikoetan ez da inongo egokitze proposamenik onartzen. Denbora berean, ez dago inongo planik pentsatzen bideari alternatibarik bilatzeko, inongo buxetarik prestatzen horretarako, ondorioz pentsa daiteke hamabost urteren buruan beste zabaltze bat beharrezkoa izanen dela

Honek autopistarentzat balio du, baina, kasu bera da barnealdeko egin nahi duten bidearentzat. Biztanleriak ez badu irmoki erreakzionatzen ez dago inongo tresnarik proiektu horien gelditzeko. Aipatutako administrazio antolaketak ez du deus antolatzen, betiko lobbingei arazoa konpontzen utzi baizik.

Alta, etxeen botatzeak gure eremu kulturalean, gure kontzientzia kolektiboan duen ondorioa badakigu, ez da kitorik utzia den ontasuna, horrek sentimendu sakon bat zapuzten du eta prezio bat izanen du gure sentimendu kolektiboan!

Debate horrekin batera, eta bereziki hunkitutako laborariei lurraren truke proposatzen diren diru kopuruak jakin eta, kostaldean bizi dugun lur espekulazioaren inguruko solasak piztu dira. Lurraren antolaketara itzultzen gara, bozkatu behar diren herrietako planoetan hirigintza indartzen ikusten dugularik, biztanleria handitzen, promotoreen nahikeriari erantzunen duena bakarrik eta bertako sare soziala zalantzan ematen duena. Herri gisa lanjeran jartzen gaitu, hizkuntz komunitate ahul honetan itotze arrisku bat ekartzen digu...

Gaur egun pentsatuak diren herrien antolaketek biztanleriaren emendatzea ekarriko dute. Noski, bigarren egoitzak emendatuko dira, kanpotik erretretarako datozen beste multzoaren errezibitzeko eginak. Bertako jendearentzako bi aukera daude berriz: etxebizitza sozialak eraiki, kasu horretan eraikin bakoitzeko %30 alokatzeko etxebizitzak izanen dira. Etxebizitzen prezioaren goratzeari esker promotoreek onartzen duten baldintza da, ez du kentzen %70ak aski dirudun izan behar duela kostalde honetan bizitzeko. Bigarren posibilitatea da barnealdean erostea, horrek dituen ondorioekin. Erran nahi baita, bertako jendearentzat prezioak igoko direla, egoera politiko lasai honetan turismoko egiturek interes gehiago ikusten dutelarik han ere turismoko etxeak eraikitzeko, turismo industrialaren lehen urratsak eginez eta barnealdeko geroa kostaldean dugun usaia bereko etorkizuna bihurtuz. Ipar Euskal Herriko egoera sozial eta ekonomiko osoa dugu aldatzen ikusten, defentsarako edo aurka joateko tresnarik ez dugularik, biluzik gaudelarik. Herri antolaketarako PLU delako horiek bozkatuz ez dugu herrien garapena kontrolatzen, merkatua nagusitu da.

Gai hauen aitzinean talde abertzaleek erronka handia dute biztanleria zuzen-zuzenean hunkitzen baitute. Bozak hurbiltzen ari direla eta abertzaleen jokaera epaituko da. Zurrunbiloa.