Euskal Herria euskalduntzen; ni ere bai! Lelo horrekin eskatu nahi die AEK-k euskaraz ez dakitenei euskaldundu daitezen. Ildo horretan, euskaldun berriak goraipatu ditu. «Euskarak lortu badu hizkuntza bizi eta moderno irautea, euren burua euskalduntzea, 'euskaldun berri' izatea erabaki zuten/duten hainbat eta hainbat euskal herritar zein kanpotarri esker izan da», dio AEK-k. Hala, horien guztien ikur har daitekeen Andolin Eguzkitza zenduari omenaldia eginez eman zitzaion hasiera Korrika aurreko kultur ekitaldi sortari.

AEK, «nik ez, baina nire umeek badakite» bezalako jarrerei oldartu nahi zaie oraingoan. Bideoa egin du 43 euskaldun berriren adibideak bilduz -adibide eredugarriak- eta hori izan da koordinakundeak Korrikaren atariko asteotan erabili duen euskarri nagusienetakoa. Bideoan agertzen diren asko sano ezagunak dira Euskal Herrian, eta batzuek, euren burua euskaldundu ez ezik, euskaraz jardun dute gerora ere hainbat zereginetan: musikagintzan, literaturan... Beste batzuk ez dira hain ospetsuak, baina euren esperientziak esanguratsuak dira oso. Lehenengo zein bigarren multzoko zenbaitekin solastu gara, haien euskalduntze prozesuak gogora ekarriz. Euskara ikastea hizkuntza baten arauak buruan gordetze hutsa baino zerbait gehiago izan dela esan digute. Euskal Herria beste modu batez ikusten lagundu die euskarak. Euskal mundua esaten zaion horren ateak ireki dizkie.


Kordobako (Espainia) Jose Maria Rivadeneyra Donostiara etorri zen orain 21 urte, ikasketak berton burutzeko asmoz, eta hemen gelditu zen. Etorreran bazuen euskararen berri, baina berarentzat ezustea izan zen hizkuntza «hain bizirik egotea». Lehen unetik piztu zitzaizkion euskararenganako grina eta jakin-mina, baina ikasten hasteko erabakia atzeratu zuten ikasle garaiko diru faltak, bateko, eta Kordoban bizi behar zuen batek bere burua euskalduntzea alferrikako lana zela usteak, besteko.

Azkenik, Rivadeneyra lanean hasi zen Donostian eta euskara ikasteari ekin zion. Ez zitzaion bereziki zaila iruditu. «Ikasteko oso zaila den uste hori mito hutsa dela uste dut. Askoz zailago iruditzen zait ingelesa euskara baino. Gaztelaniaz dakien batentzat, euskararen fonetika oso erraza da. Gramatika ez hainbeste, baina...».


Rivadeneyra harritu egin zuen kalean hainbeste euskara entzuteak. Xabier Montoia musikari eta idazle gasteiztarrari, berriz, aurkakoa gertatu zitzaion. Euskara ikasteaz batera konturatu zen euskaldunek ez zutela berak uste bezain atxikimendu sendoa hizkuntzarenganako. Eta horrek zanpatuta utzi zuen: «Ordura arte euskaldunak talde trinkoa zirela uste nuen, pitzadurarik gabekoa. Baina, artean euskara ikasten nenbilela, Euskal Filologian hasi nintzen Donostian -lehen lau hilabeteetan ez nuen tutik ere ulertu- eta nire ikaskideak, ia denak euskaldun zaharrak izanda ere, elkarrekin erdaraz zebiltzala konturatu nintzen. Handik gutxira joan nintzen lehenbiziko aldiz ikastolen aldeko jai handi batera -Kilometroak- eta gauza bera gertatzen zela ikusi nuen. Hogei urte daramat euskaldunez inguratuta bizitzen eta lan egiten, eta egunero ikusten dut erdara dela nagusi horiengan ere».


Gasteizkoa da, halaber, Ruben Sanchez gaztea. Hamasei urterekin hasi zen euskara ikasten, eta gaur egun AEK-ko irakaslea eta bertsolaria da. Honela gogoratzen ditu euskara ikastera bultzatu zuten arrazoiak: "Konturatu nintzen bazegoela euskarazko mundu bat, asko erakartzen ninduena, baina euskaraz jakin ezean gozatu ezin nuena. Horregatik ikasi nuen, hura galduko nuelako bestela". Sanchezen ustez, euskal kulturaren adierazpide ugari bete-betean dastatu ahal izateko ezinbestekoa da euskaraz jakitea. «Araba Euskaraz bat, sagardotegi bat... erdaldunak ere joaten dira horietara, baina ez da berdin».

Ruben Sanchezen uste bertsukoa da Caroline Phillips abeslari eta enpresari estatubatuarra. Hemeretzi urte zeuzkala alde egin zuen San Francisco sorterritik, eta bizitzaren bidezidorrek Euskal Herrira »Baiona ingurura» ekarri zuten. Ordurako bazekien frantsesez, eta hori aski izan zezakeen Iparraldean moldatzeko, baina Phillips ez dator bat halako pentsamoldeekin: «Edozein herritan bertako hizkuntzan hitz egin behar duzu, bestela ezin duzu bertako kulturan, bertako gizartean... parte hartu. Hemen euskaraz jakin gabe ere bizi daitekeela? Baliteke, baina nire ustez ez».