Luis Mari Mujikaren unibertso poetikora hurbilketa astitsua egin nahi nuen, baina ez bakarrik bere ildo formala aztertzeko. Bere zenbait testu poetiko ere ekarri ditut kontura, horrela poetaren ibilbide poetikoaren aldeak sakonkiago jarraitu ahal izan daitezen.

Poetaren alderdi formal nabarrak eta aldarte literarioak aztertzen saiatzea. Hau da, Mujikaren irudien mundua »paisajismo gozo eta jori baten inguruan onduta dagoen bere iruditeria originala», eta darabiltzan sinboloak, metaforak eta sinestesi-joerak aztertu ditut, ekarpen bakoitzean atentzioa jarriz. Nire azterketa ez da exhaustiboa, noski, baina, zerbaiti heltzekotan, gure poetaren mundu metaforiko ausartan eta iruditeria nabarran sakontzen ahalegindu naizela esango nuke, eta hori poemaz poema. Maiz metaforismo surrealista baten ildoa atzeman diot, joera hori euskaran oraindik hain tinkatua ez zegoenean. Gerora, berriz, ñabardura bereziko metaforismo gotorra landu zuen poetak, faunari, metalei, tresna eta elementu bereziei (hautsei, gatzei, ozpinari, aitzurrei, haizkorei) garrantzi literario handia eskainiz. Metaforismo horren azpian García Lorca edota Miguel Hernandezen eragina suma daiteke, eta baita Neruda eta Vicente Aleixandreren ukitua ere.

Bere hasierako poetika Juan Mari Leukona eta Mikel Lasaren sinbolismotik hurbil dago, baina gero bide askoz surrealistagoa hartzen du.