Idazleen barruti estu eta partikularra hartu gura nuke gaur hizpide, irakurle, zure baimenarekin. Badakit jakin lumaren inguruko eztabaidak arrotz egiten zaizkiola saltsan oso sartuta ez dabilenari. Lasai, hala ere: ez gara hain desberdinak horretan. Gustu, ideia, aliantza, gorroto, amets kolektibo eta handinahikeria pertsonal antzekoak ditugu gure mundu txikian. Gu ere elkarte gero eta sofistikatuagoetan biltzen gara. Literatura ulertzeko modu bat edo bestea defendatzen dugu, aski modu gartsuan.
Nik ere dialektikan sinisten dudan arren, uste dut ganibetak zoli dabiltzala azken aldi honetan. Zoliegi gauza onerako. Ez naiz ari Pako Aristiren libreta horiaren kritikan edo defentsan sortu diren erneguez, edo Apalategiren Gure Gauzak S.A. zorrotzaz, edo Linterna Gorrian argitaratu berri diren elkarrizketez. Eztabaidaren tonuaz ari naiz. Molde onak galtzen ari garela, alegia. Eta harritu egiten nau hain mundu korapilatsuan, hain zoru labainkorrean, sententzia hain gogorrak entzuteak.
Literaturaren etxetik borrokaren zantzoak entzuten badituzu, oroit zaitez idazleen egiek hurrengo poemara arte baino ez dutela irauten.