Bilboko Euskalduna Jauregian egin du Espainiako Erradiologia Elkarteak bere XXVII. Kongresua, eta bertan bildutako adituek bizkarrezurraren gaitzik nagusiena den lunbalgia (gerriko mina) jorratu zuten. Eva Llopis eta Maria Alcaraz espezialistek gidatutako eztabaidan nabarmendu zen bezala, gerriko mina da medikuarengana joateko bigarren arrazoia, eta 45 urtetik gorako pertsonen artean laneko baja hartzeko arrazoi nagusia.

Llopis eta Alcaraz doktoreek bizkarrezur lunbarraren endekapen-gaixotasun edo gaixotasun degeneratiboaren historia naturala azaldu zuten, bizkarrezurra aztertzeko metodo zaharrak eta berriak elkarrekin parekatuz. Historia naturala da, inolako esku-hartze edo terapeutikarik gabe, behaketa eta kontrol hutsez zer-nolako eboluzioa duen gaitzak. Beraien hitzetan, "konpresio-eragina eta substantzia kimikoek eragindako nerbio-narritadura edo irritazioa dira seguruenik gaitz honen erantzuleak", prozesuaren mekanismo fisiopatologikoa oraindik zehatz-mehatz ezagutzen ez den arren.

Gaur egun, gerriko minaren diagnostikoa egiteko, erradiologoentzat oso eraginkorrak dira irudi bidezko teknika berriak, eta gorputzarentzat berriz, garai bateko teknikak baino bigunagoak, gainera.

Hernia edo etenei dagokienez, hiru kasutik bitan berorien historia naturala onerako da: atzera egitea »erregresioa edo sendaketa partziala» eta baita erabat sendatzea ere. Baina kasuen %35ean, gutxi gorabehera, metodo kirurgikoetara jo beharra dago, mina erabat desagertzea nahi baldin bada, behintzat. Dena den, Euskalduna Jauregian bildutako espezialistek erradiologoen zeregin protagonista aldarrikatu zuten gerriko minean, tratamenduak emaitza onak izateko ezinbestekoa baita aldez aurretik diagnostikoa zehatz-mehatz egitea. Eta hori erradiologoaren ardura da.