Nola prestatu duzu aurtengo txapelketa?
Aurten nire koadrilarekin prestatu dut txapelketa. Juan Mari Juaristi, Rikardo Gonzalez de Durana, Betto Martinez eta laurok elkartu gara eskola batean bertsotan egiteko. Hasieran librean jarduten genuen, eta txapelketa gerturatu ahala gero egokituko zitzaizkigun lanak prestatzen hasi ginen. Jardun eta elkarrekin aztertzen genuen zein akats egiten ditugun, nola hobetu daitekeen...
Aurtengo Arabako Txapelketaren zer balorazio egiten duzu?
22 bertsolarik hartu du parte, inoiz izan den parte-hartzerik handiena izan da. Horrek erakusten du gazteekin egiten den lana, zaletasuna badagoela eta etorkizuna ziurtatuta dagoela. Nahiko polita joan da txapelketa osoa, baina finaleko hasiera kaskarra iruditu zitzaidan. Ez dakit ondo zer gertatu zen hasiera horretan. Ni neu nahiko motel joan nintzen, gaixoaldi bat pasatuta, eta nabaritu nuen gogoa falta zitzaidala. Finala arraroa eta xelebrea izan zen, agian nerbio eta tentsioaren ondorioz. Denok egin genuen irristadaren bat, kontzentrazio falta sumatu nuen denongan. Agian txapelaren bila gindoazelako gehienok. Bukaera aldera piztu ginen bertsolari guztiok, eta uste dut horri esker salbatu genuela saioa, entzulea gustura uzteko.
Arabako Txapelketaren nortasuna zein da?
Beste txapelketak baino gazteagoa da. Hemengo bertsozaleen artean euskaldun berri asko dago, ikasleak ere bai, eta bertsoa zerbait bereziagoa da. Entzuleak, beharbada, ez du hainbeste eskatzen. Arabako Txapelketan gehiago balio du jendearekin komunikatzeak, publikoarengana iristeak eta estilo propio bat erakusteak.
2000. urtera arte Bizkaiarekin batera jokatzen zuen txapela Arabak. Bere txapelketa egiten duenetik zertan aldatu da?
Lehen Arabako txapelketa itzalean geratzen zen, ez zen txapelketa ere, Prudentzio Deuna sariketa baizik. Bertso eskolak sortu dira, bertsolari gazteak atera dira, eta erabaki zen bere txapelketa behar zuela Arabak. Uste dut aldaketa oraindik erabat eman gabe dagoela, eta poliki poliki egiten ari dela. Maila jasotzeko eta nortasuna indartzeko urteak beharko dira. Oinarrian lana egiten da, eta ilusioz beteta gaude.
Maila igotzeko nola egin behar da lan? Hori ez da batere erraza…
Zaletasuna zabaltzea da bidea. Bertso eskolako ikasle denak ez dira bertsolari izango, baina zaleak bai. Lana serio egin behar da. Beste herrialdeetan bertsolaritza oso errotuta dago eta konpetentzia handia da. Konpetentzia horrek behartzen ditu bertsolariak lana serio egitera eta maila bikaina ateratzen da. Araban hori lortu behar da. Gero eta jende gehiago dabil, gero eta serioago, eta denborarekin bertsolaria ez da izango bertsotan egiten duena bakarrik, bertsotan ondo egiten duena baizik. Bide onean goazela uste dut.