Inorkinetarako irak mozteko bezala, erraboilen sasoia da iraila. Idi-bihotzak, nartzisoak, hiazintoak, Crocus generoko azafraiaren lehengusu eta bestengusuak eta udaberrian loratuko diren landareen erraboilak eskuratu eta landatzeko garai aproposena da. Garaian garaikoa garaiz landatuz gero neguaren zuriena etortzerako sustraiak ondo hedatuta eta iraupenerako ederki egokituta izango da erraboila. Neguaren amaian eguna luzatu eta giroa hotziltzen hasten denean erraboila hauen barrunbeetatik garatzen diren gara muturretako eztandak udaberriaren ortzadarra destolesten du. Koloreena bilakatu da batik bat eztanda, baina erraboila gutxi batzuek usain gozo sarkorren altxorra ere gorde dute geure pituitarioen zirraragarri. Hiazintoa kasu (Hyacinthus sp.).

Mito ederra eho zioten grekoek gizajoari: Apolo jainko ahalguztidunak ohaide hartua omen zuen Hiazinto atleta gaztea diskoboloarekin jolasean larri zauritu zen eta hark hilezkortasuna eman nahian honen odol ttanttak lore bihurtu zituen. Loreen hizkuntzan jolasa eta kirola adierazten ditu Hiazintoak eta bien etzalekuan jariatutakoen onenen usaina gorde du betirako, geure barrunbetako udaberriroko iraultzaile. Lurringintzan erruz erabilia da lore dotore hau.

Turkia eta Libano exotikoetatik datorren hiazintoaren erraboilaren barruan landare osoa dago ezkutatuta, hostoak, zortena eta lorea. Lurrean landatu ordez urez betetako ontzi batean juxtu honen gainean jarriz gero ikuskizun ederra izango duzu, sustraiak luzatzen, hostoak zabaltzen gara-zortena garatzen, loreak zabaltzen... eta usaina etxe osoan barreiatzen. Usain gozo sarkorra askok ez dute atsegin... etzalekukoa, bai da...