Uste dut izenburuan bertan nabarmentzen dela liburuan bi maila bezala daudela. Hasiera batean «Eta harkadian ni» erreferentzia klasiko baten fikzio moduko bat da, «ni oso leku zoriontsuan» adierazteko latinez esaten duten harena, eta hori izango zen liburuaren ludikotasuna adierazteko zera, gauzak antzaldatu eta klasikoekin jolastu egiten dudala bertan. Baina esanahiari erreparatzen badiogu ikusiko genuke harkadia hitzak leku harritsua esan nahi duela Iparraldean, eremu bat, eta liburuko poema batean diot «Denak Arkadian bizi dira, eta harkadian ni», nire epigrama eta eglogen alde mikatza edo barnean duten samintasuna adierazi nahiz. Esanahi hori beharbada ez da hautemanen, eta beharbada ez da beharrezko ere, zeren nire ustez irakurlea plano ludikoan gelditzen bada, hobe izango da.

Jendeak ez nau sinesten, baina ni dirudien baino eszeptikoagoa naiz, eta nire poema guztiei eszeptizismo bat badariela uste dut.

Liburuko erreferentziak nire kabuz egindako irakurketen ondorio dira. Dena den, ez nuke betirako klasiko jarraitu nahi. Aurkeztu nintzen Joseba Jaka bekara, eta beka irabazi izanak bideratu ninduen proiektua garatzeko beharrezko irakurketak egitera. Agian beste proiekturen bat aurkeztu izan banu eta hautatu izan balute, beste «ni» batez ariko ginateke orain. Hurrengoan errenazentista edo barroko izango naiz, beharbada...