Joxemari Carrerek «Aizu!» aldizkarian eginiko adierazpenak dira hauek:
« (...) Bertsolariek eutsi diote (ahozkotasunari), eta ez oso fama onarekin, gainera. Garai batean taberna-zuloetan ibiltzen ziren alprojak ziren bertsolariak. Gaur egun hori aldatu egin da; bertsolaritza artea da orain, baina kontalaritzak ez du halako errekonozimendurik lortu oraindik. Jende askorentzat ahozkotasuna ez da kultura; kultura da irakurtzen eta idazten jakitea, eta kontalaritzak ez du interes handirik piztu izan, analfabetoen edo eskolatu gabekoen gauza zelako. (...)
Sasikume asko dago Euskal Herrian kultura zuzentzen. Problema da kontuak egiten direla antzerkiarekin: zenbat publiko eta abar, baina ez dago antzerki kulturarik. Antzerkia programatzaileen eta instituzioen eskuetan dago, eta instituzio horiei bost axola zaie antzerkia. Ahalik eta jende gehien biltzea, horixe da irizpide bakarra. Eta horrela dago antzerkia. Itxuraz bai, bada, baina gero ez dago. Antzerki amateurra, esate baterako, non dago? (...)
Zoritxarrez, euskarak militantzia behar du oraindik. Euskaldun gara hala erabakitzen dugulako. (...) Euskaldun izateak eskatzen du kontzientzia handia, eta oso kondizio kaskarretan eta diru gutxiren truke lan egitea (...)».