Jose Luis Zumeta margolariaren hitzak dira hauek «Egunero»n eginiko elkarrizketan adierazitakoak:
« (...) Obra perfekturik ez dago. Gainera, existitzekotan pinturaren amaiera litzateke. Etengabeko bilakaera da pintura, ez du bukaerarik. Eredu bakarra ez dago, ezin da egon. Hala izatekotan, pinturak ez zuen hainbeste mendetan iraungo. Denborak eredu berriak eskaintzen dizkigu, horrela izan da orain arte, eta horrela jarraituko du izaten. (...) Artista oso indibidualista da. Jakina, inguruari loturik dago, baina bere helburua ez da inguru horrekin ados egotea. Berea egin beharra dauka; pasioa du artea, utopia ere bada askotan. Nire ustez, margolaria eta pertsona bereizi egin behar dira; batek nortasuna adierazten du, besteak lana. (...)
Azken hogei urte hauetan artea eta merkatua kontrako norabidean dabiltza. Lehen ez nuen ikusten hainbeste alderik bataren eta bestearen artean. Artea artea zen, abangoardia abangoardia, eta famatuak famatu ziren horixe merezi zutelako. Baina orain marketina sartu da tartean, eta badirudi dena dela artea. Oro da onargarria. Artearen mundua usteldu egin du diruak, eta giro faltsu horren erantzuleak amerikarrak dira. Modak agintzen du orain; abangoardiak ez du lehen zuen zentzua. (...) Sortzaileari ilusioa kentzen dio giro honek (...) ».