Manifestazioaren balorazioa egin zigun Juan Mari Larrartek hasteko:«Kontseiluak deitu manifestazioa izan zen, oso pozgarria euskalgintza osoak ekimen honetan hartu duen lidergoarengatik. Horrezaz gain, balorazioa oso ona da bildu zen herritar kopuru eta sostenguarengatik. Manifestazioak bi mezu utzi zizkigun bereziki: batetik, herri hau Madriletik behin eta berriz egiten zaion eraso hauekin nazkatuta dagoela, zerbait egin behar dela dio mezuak. Bestetik, gizarteari zein alderdi politikoei euskaldunok elkarrekin jarraitu behar dugun mezua dago, horretarako bideak landu eta zehaztu behar direlarik».

Euskal Herriko hedabideen aldetik oso jarrera lagunkoia antzeman dugu, ona. «Egunkaria»ren itxieraz informatzeko lan asko egin dute, eta profesioko langileak diren neurrian laguntzak ere iristen ari zaizkigu. Horietatik kanpo ordea, azpimarratu behar da Espainiako komunikabideak ez direla egundo etorri «Egunkaria»ren hitza jasotzera. Zabaltzen duten informazioa ez da guk esana, guri ez zaigu ez kamera ez kazetari bakar bat ere hurbildu gertatzen ari denari buruzko baloraziorik ez informaziorik eskatzera.

Autorik ez dugu izan oraindik. Atxilotuak epailearen aurretik pasa arte ez dakigu zerbait gehiago argituko ote den. Uneon ez dakigu zer gertatzen ari den eta afera nondik bideratu daitekeen. Dirudienez, behin-behineko itxiera bat da, eta hamar egun barru, behin-betiko erabaki bat eman behar dute.

Ez, epailearen agindua ez dagoelako. Itxita dago guztiz, prezintu bat daukalako. Maila horretan informaziorik ez dago, ez zaigu ezer adierazten, baina gure ahalegina ateak zabaltzea eta lanean bertan jarraitzea da.

«Egunkaria»ri gertatua ez da euskalgintzari egiten zaion lehen erasoa. Hori kontuan hartuta, oso litekeena da hau ere azkena ez izatea eta Madrileko Gobernuak bide beretik jarraitzea. Honen aurrean, euskaldunok bide bateratu bat egin behar dugu eta denon artean oinarriak jarri. Egun hauetan, PP eta PSE-EE kenduta, alderdi guztien babesa jaso dugu. Adorezko hitz eta babes hauek ekimen bateratu bat bihurtu behar dugu, dinamika bateratu bat sortu behar dugu Euskal Herrian honelako gauzak gertatu gabe bizi ahal izateko. «Egunkaria» berriz kalean egon dadin konpromisoa hartu dugu, baina euskal komunikazio esparrua gauzatzeko bidea denon artean egin behar dugu, eta horretarako alderdi politiko, eragile eta sindikatu guztien laguntza behar dugu. Azken manifestazioak euskaldunon batasuna eskatzen du Euskal Herria herri bilakatu arte.

Dudarik gabe. Baina hori lasai pentsatu eta landu behar da, beste proiektu bat lantzea beharrezkoa eta ezinbestekoa da. «Euskaldunon Egunkaria» osatzen dugunok horretarako konpromisoa hartu dugu. Posiblea da esparrua eta gogoa badagoelako, baina ondo pentsatu behar dugu nondik nora jo. Guk egunero euskara hutsezko egunkari bat kalean egongo dela ziurtatu nahi dugu: «Egunero». Uzten diguten bitartean ahaleginduko gara.

Guardia Zibila inprimatzen den errotatibaren aurrean dago egunero, presioa hor dago. Produktua kaleratuko ote den kezka hor dago. Badirudi, «Egunero»ren kontra ez egiteko erabaki bat badagoela. Baina noiz arte?

Maila ezberdinetan eragin dezake, «Egunkaria» Martin Ugalde Kultur Parkearen sustatzaileetako bat baita. Ez dakigu «Egunkaria» desegiteak nolako ondorioak ekar ditzakeen parkea kudeatzen duen enpresarengan. Hasteko, itxiera burutzen bada ezin izango ditugu egoitzak erabili, ekonomikoki ondorio handiak izan daitezke. Baina oraingoz ezin dezakegu baloraziorik egin. Egoera aztertu behar dugu arazoak konpontzeko