Minutua eta sei segundo irauten du Schumannen "Bonheur parfait"ek, eta nobelako protagonista etengabe ari da pieza hori ondo jo nahian. Oso gutxitan bezala, hasieratik izan nuen garbi liburu honentzako titulua. Eta hara non, bizitzaren kasualitateak, justu liburuari argitaletxean azkenengo zuzenketak egiten ari ginela, egunkarietan azaldu zen soziologoek eginiko inkesta bat: "Los valores de los vascos y navarros ante el nuevo milenio". Eta bertan zioen nola euskaldunen artean %93k esaten omen duela oso zoriontsu edota zoriontsu samarrak garela. Sinetsi egin beharko dugu… baina nire liburuaren tituluak jartzen duen «Zorion perfektua»ren distantzia berarekin! Zeren hor ez baitago kasualitatez «zorion perfektu» horren alboan edo behean atentatu baten eragina.

Gaur egun, ideologien eta erlijioen deuseztapen erabatekoaren ondorioz, gizabanakook etengabe behartuta gaude gure erabakiak hartzera, zeren lehen, erlijioak dena gidatzen zuen garaian -eta gure herriak horretaz badaki zerbait-, besteek edo arauek hartzen zuten gure erantzukizuna: bagenekien zer egin behar genuen! Gaur, ordea, hortxe gaude bilutsik gure kontzientziarekin bakarrik. Gure kontzientziarekin eta kanpoko eraginekin, eta kanpoko eragin horiek, askotan, kontzientzia bera baino fuerteagoak dira. Eta orduan, gure bizitza da etengabeko elkarrizketa bat kontzientziaren eta kanpoko eragin horien artean. Eta horixe kontatu nahi izan dut nik narratiboki, kontzientziaren joan-etorri horiek interesatzen zaizkidalako: hau da, kontzientziaren mugimendu horien aurrean irakurlea jartzea.