Irakurtzen ez duen jendeak irakurtzeko aitzakia izan dezan osatutako liburua. Arina behar zuen, eta oso mintzaira xumea du, hezurrik eta azalik gabekoa, puren emandakoa bezalakoxea, hau da, euskaldun guztiak ulertzeko modukoa.

Mila eta laurehun galderei, zehazki. Izan ere, askotan datorkizu jendea galdezka, «hi, bakailao hitza nondik dator, latinetik?», edota «marmitakoa nola egiten zen orain dela bostehun urte?». Edo sukaldean ari garela ebaki edo erredura bat egiten dugunean, han dauden tresnekin nola sendatu... Bada, horrelako galderei erantzun zaie liburuan, 800 argazki, grafiko eta bestelako irudien laguntzaz. Honekin, kontua ez da liburua sakon leitzea, egunero zer edo zer ikusi, bihar arte utzi, beste batean ireki eta horrela ibiltzea baizik, eta bitarte horretan guztian euskal gastronomiaren kulturan pixka bat janztea, geu garelako etxekoak eta jakin behar dugunak zer izan garen globalizazioaren eskutik etorri diren gauza nazkarri horien inbasioa gertatu aurretik. Eta ez bakarrik jateari dagokionez, baita hura zaintzerakoan, hari buruzko legeak egitean eta ekoiztean ere. Eta arrantzale edo artzainen bizitza nolakoa izan den, gaur ez delako abentura bat egunero bi aldiz jatea, baina orain dela gutxi arte, bai.

Euskara delako Euskal Herri osoko hizkuntza nazionala. Aurki ingelesa izango da, noski, baina oraingoz euskara dugu, eta euskaldunok erdaldun ere bagaren arren, noizbait euskalduntzeko pribilejioa aukeratu genuen, eta hori mantendu nahi izan dut.