Hiru emakume taula gainean. Baliteke bakarra izatea? "Nahiago ditut titi txikiak handiak baino. Askoz ere erosoagoak dira, batez ere kirola egiteko", dio batak, bere gorputza ferekatuz. Berehala, ordea, ustez aldatzen du: "Titi handiagoak izan nahi nituzke. Hain dira femeninoak... Titi handiak izango banitu beti sujetadoretik irten beharrean eramango nituzke". "Dudan indarra sentitzea gogoko dut", dio besteak, hirugarrenak denborak aurrera egin ahala itxurak gero eta gutxiago arduratzen duela aitortzen duen bitartean. Euren barneko mundu txikiez mintzo diren emakumeak dira hiruak. Mundu handi hori osatzen duten mundu txiki horiez mintzo direnak.

Hiru emakume eta hamaika desio, hamaika gorroto, hamaika beldur. Horixe da Donostiako Agerre Teatroaren azken ikuskizunak proposatzen duena, emakumeak gori-gori erakustea, biluzik. Horretarako Legaleon T antzerki taldeak 1995ean eszenaratutako testua hautatu du, taldeko Edurne Rodriguezek idatzi eta zuzendu zuena, hain zuzen ere. Gaixotasun baten ondorioz hil zen Edurne Rodriguez, baina bere testuak bizi-bizirik dirau.
Bere garaian Legaleonen muntaia ikusteko aukerarik izan ez bazuen ere, Agerre taldeko zuzendari Maite Agirrek aspalditik zuen testua lantzeko gogoa: "Behin liburutegi batean topatu, irakurtzen hasi, eta berehala maitemindu nintzen. Testuak guztiz erakarri ninduen". Agerrekoek muntaia egitea erabakita, Legaleonen antzezlana bideoan ikustea erabaki zuten, idazleak berak zuzendutako lana izaki, honen asmoak hobeto ezagutu ahal izango zituztelakoan: "Edurnek testua nola ulertzen zuen jakiteko pista handia izan da".


Edurne Rodriguezen testuak emakumeen eguneroko gatazkak azaltzeko mundu poetiko batera egiten du jauzi. Testua nahiko lirikoa den arren zuzendariaren ustez horixe da antzezlanaren bertuteetako bat: "Oso hizkuntza berria erabiltzen du, dramaturgia modernoa dauka. Hasieran poetikoa dela iruditu arren, taula gainean jende arrunta erakusten du" . Ikuskizuna muntatzerako garaian hori izan da taldearen xedeetako bat: "Ikusleak taula gainean emakumeak ikustea, eta ez aktoreak".
Elementu bakan batzuekin hornitutako eszenategia betetzeko ardura Tania de la Cruz, Kris Eizmendi eta Julia Hernandezek hartu dute. Hiru aktoreek ez zuten lehendik elkar ezagutzen eta, beraz, lan handia egin behar izan zuten lehen entsegu egunetan: "Hasieran testuarekin berarekin ere nahikoa arraro sentitzen ginen. Gero, ordea, pertsonaiak ezagutuz joan gara, eta bide batez, gu geu ere bai", dio Julia Hernandezek.
Aktoreek sentimenduekin akrobaziak egin behar dituzte ikuskizun honetan. Errealitatean bezalaxe, taula gainean gorpuzten dituzten emakumeak ere algaratik malkoetara igarotzeko gai dira istant batean, ia zentzurik gabe. Oraindik ere nahiko hotz nabari dira aktoreak oholtza gainean, testua edo beste kanpoko elementuak pertsonaiak baino nabarmenago ageri baitira oraindik ere.


«Emakumeak gori-gori» antzezlanean hainbat elementuk berebiziko garrantzia du. Kolore gorriak, esaterako, ikuskizun guztia bustitzen du hasieratik bukaeraraino. Pertsonaiak kolore laranjaz jantzita agertzen dira hasieran eta gorri bizi batekin amaitu. Kolorearen erabilpen hau Edurne Rodriguezi omenaldi gisako bat egitearren erabili dutela aitortzen du ikuskizunaren zuzendariak, hark hala irudikatu baitzuen muntaia. Dena den, gorritasuna pertsonaien baitan azaldu nahi izan dute Agerrekoek: "Hezur-haragizkoak garela esatea, hemen gaudela aldarrikatzea".
Urak ere berebiziko garrantzia du Agerreren azken ekoizpenean. Izan ere, sinbolo gisa oso ondo egokitzen zitzaion taldeak adierazi nahi zuenari: "Niretzat bizitza horixe da, ibai bat bezalakoa", dio Maite Agirrek, "etengabe aurrera doan zerbait". Julia Hernandezek gorpuzten duen pertsonaiak ere oso garbi du ideia hori: "Ez da kezkatzen gaur dituen arazoengatik, pasako direla pentsatzen baitu".
Agerre Teatroak aurkeztutako hiru pertsonaiek emakumeen gogoetez zipriztintzeko aukera eskaintzen diote aldarri hori entzun nahi duenari. Isilune hori entzun nahi duenari