Laharrari ez omen zioten ezkontzen utzi, ordainetan "ondoan pasatzen den guztiari helduko diot" esan omen zuen arantza okerrak zorroztuz. Onenean dagoen iazko sagardoa edanez entzun nuen lehengoan ipuin hau. Laharra gauza txarra ez dela argitu nahi dut, ezkontzea bera baino askoz hobea, dudarik gabe.

Nekazariak utzitako sailetan hazten da laharra, gerora basoa izango denari bidea erraztuz eta emanez. Aukeran ezer gutxi den garaian erleak elikatzeko lorealdi bikaina eskaintzen du. Likoretara edo mermeladetara eramateko fruitu ederrak ontzen ditu. Puja berrien urak lehortu egiten duenez beherakoarentzako, odoluzkientzako eta eztarriko inflamazioentzako balio du. Ahoko gaitzei aurre egiteaz gain oiak indartu eta hortzak eta haginak sendotzen dituenez antigualeko ohitura da laharraren puja berriak ahoan hartu eta xehatzea. Bere hostoak tabakoa bailiran erretzen dira eta urrutiko munduetako tearen ordezkoa egiteko erabiltzen dira eta abar.

Ondo geurea dugu bai. Besoan edo berna-sagarrean heltzen digun horri deitzeko euskaldunonak adina izen izango dituen hizkuntzik ez dela iruditzen zait, hogeitik gora igual...