Iñigo Aranbarrik zera idatzi zuen Grammy sarietan Kepa Junkerak izandako partehartzearen inguruan «Euskaldunon Egunkaria»n:
«Ederra behar du norberaren lana erbestera atera eta han, etxean dituzun aurre-asmo, bekaitz eta larderiak ahaztu, eta plaza librean, adituen eta jende xehearen onespena jasotzea. (...) Asmo horrekintxe eman berri dira Grammy Latinoak Los Angelesen. Berrogei izan dira saritu diren atalak (...) eta berrehun hautagaiak. Tartean, eta Madrilgo SGAEko kolegek bozketa garbian aukeratua, Kepa Junkera. ‘Maren’, seguru asko, askoz ere disko ederragoa da ‘mejor album floclórico’ri zegokion saria irabazi duen Susana Baca peruarraren ‘Lamento Negro’ baino, ez dakit. (...) Baina ez dut oso ondo ulertzen zer egiten zuen han. Bai, esango zait autore eta egile elkartekoek, lankideek hautatzen dutela nor doan, ez berak. (...) Eta esango zait zergatik ez diodan Junkerari saria opa, euskaldunok lehendik ere kanpora irteteko aukerak gainez bagenitu bezala. Eta nik, neure motzean, ezinean segitzen dut. (...) Junkeraren lana euskalduna, latinoa ala unibertsala den eztabaidan sartu gabe, Grammyek erregeren biluztasuna utzi dute agerian, ez egiten duen musika egiteagatik, espainola izateagatik izan dela hautagai. Eta horrela, egilearen pasaporteak jarri dio adjektiboa lanari. Latino. Nori, eta Junkerari».