Inesa Indazubikoa zazpigarrena da zazpi alaben artean, beraz, sorgin izateko sortua da. Mendikoa dugu, Baztan moduko lurralde batekoa, eta neska. Eta hiru baldintza horiek datozkio ezarrita jaiotze beretik: neska, menditarra eta sorgina izatea. Baina horrelakoa du bere izaera eta erabakia du bera ez dela izango ez sorgina, ez mendikoa eta ezta neska ere. Erabakitzen du mutila izango dela, itsasokoa, eta itsas-mutila gainera.

Nobela hau Inesak berak, jada zaharra denean, hau da, amonduta dagoela kontatzen dituen bere bizitzako gertaeretan dago oinarriturik. Eta kontakizun horretan, bere patuari buelta ematen dion neskato baten bizipenak agertzen dira. Inesak benetan bizitzen ditu gertatzen zaizkion guztiak. Gorrotoa, gorroto da haren baitan, inolako txantxarik gabe; amodioa, amodio den bezala. Bere garaiaren testigantza zuzena jasotzen du neskato honek, begi erne batzuetatik. Eta bere neskatxo izaeran destilatuz ulertzen ditu gauzak, eta bere buruarengan daukan sineste sakon batek bultzatuta sentitzen da gai munduko edozein bazterretan suertatzen zaizkion abenturak bizi ahal izateko, Pellot jaunaren tripulazioan sartuz eta itsaso guztietara abiatuz.

Amaitzen den puntuak erakusten digu jarraipena edukiko duela. Zera esan dezaket, "Inesaren balada" nobela luzeago baten lehenengo entrega besterik ez dela, nahiz nobela oso bat den, bere horretan irakur litekeena, baina ez du Inesaren bizitza guztia agortzen.