Belen Mijangosen hitzak dira hauek «Putz»en jasoak. Mijangos «El Tubo» musika aldizkariaren sortzaileetako bat da eta musika arloan hainbat lan eginikoa:
«Ez dut katastrofista izan nahi, dena oso ziklikoa delako eta gauzak aldatuko direla uste dudalako, baina orokorrean oso izpiritu pobrekoa dela uste dut (egungo musika)... Inoiz baino bitarteko gehiago dago, gaitasuna eta teknika duten musikari mordoa dago, azpiegiturak ere ez dira falta (kontzertu aretoak, eskolak, komunikabideak...). Itxura denez, jendeak gauzengatik borrokatu behar ez badu, ez du estimulu nahikorik. (...) Badakit lehen baino lehiakortasun gehiago dagoela eta aurrera egitea zailagoa dela, baina Espainiako Estatuan orain erreferentzia denak argi uzten du dena, ezta? Operación Triunfo. (...) Disketxe independiente gehienak pikutara joan dira. (...). Edozein modutan ere, nire barne-barnean zera uste dut: badatorrela aldaketa, jendea zaborrez gainezka eginda dagoela eta nazkatuta dagoela; talde askok gero eta garrantzi handiagoa ematen diete hitzei eta aldaketa-mezuei. (...) Batzuetan gitarra akustiko edo elektriko batekin eta ahotsarekin nahikoa da. Kontatzeko zerbait baduzu, zertarako nahi duzu beste ezer? (...) Gaur egun jendeak irudiari, poseari, talde batean dagoelako famatua dela pentsatzeari ematen dio garrantzia, kontatzeko ezer ez badu ere (...)».