Gastehiz, erdal herri hau. Hala eta guztiz, maiteago; eta odol-hustuago. Abstraktolarientzako lur egokia, zurrupatu nahi nuke zugan egunero hiltzen den elikatzen zigun gure asaben martirioa... Ia zer dioten jakintsu horiek, arratoi nagusiaren etxean sartu baino lehen... Iruzurti! Horixe, iruzurti!! Gezurra, berriz. Zoin liluragarria den gezurra...; hain ederra nola nekegarri, hain zikin nola ulergarri... Izan ere, iruzurti izatea ongi saritua dago. Erraztasuna. Erraza dena. Inperialismoa. Nazio zapaldu batetan errazena inperialista izatea duzu askotan. Hala eta guztiz ez dut ene arima saltzeko erabakitzik hartu, ezta txaketaz aldatzeko behar den bildurrik sentitu. Baina sentikorra ahal zera? Eta Axularrek erantzun dizu: "gartzelean sartzen zaiztuztenean, sarthu berri hartan, usna on duzu, kiratsa aditzen duzu, erraiak nahasten zaizkit zu, sentikor zara". Bai, eraman ninduten. Gartzelara niñeramatela konturatunintzan. Lehenengo aldiz, sentitu. Lehenengo aldiz, ene tipitasunez jakitun. Leiho-sareak ba zituen gartzela harek... Gastehiz, zugan etorkizuna, zugan eginkizuna, zugan hiltzer, zugan zirrimirri, nazkagarri, inor ez. (...) Ea, Gasteiz, noiz hasi behar dugun gure eginkizuna betetzen, gure egiak lau hegaletara botatzen (...) (1971-X-10)