Denetaz barre egin dezakegula, kontraesanaz ez ezik. Kontraesana serioen hartu behar dugun gauza dela. Eta hain zuzen kontraesana eta berarekin daraman umorea dira nire liburu honen oinarriak. Mundua berez kontraesankorra delako, nahiz filosofiak beti nahi izan duen sistema bat bilatu, oreka bat, harentzat pentsamendua naturan dagoen ustezko ordenaren ikerketa eta azalpena delako. Baina naturan ez dago ordenik, kaos izugarria baizik, eta pentsamendua ere, bizitza bera bezala, kontraesankorra dugu, eta jakin egin behar dugu kontraesan horiekin guztiekin bizitzen.

Jakina. Maiz esan izan digute koherentzia behar genuela, baina koherentziak eta metodoak, azkenean, antzutu egiten gaituzte. Roberto Luis Stevensonek Ozeanian aurkitutako kanibal izandakoak ditugu horren adibide: gizajaleak izateari utzi eta antzututa gelditzen ziren. Edo Origenes filosofo zaharra: gauzak oso serio hartzeagatik, azkenean bere gorputza irentsi egin zuena. Bada, gure gizarteak, ordena bilatu nahi horretan, antzutasunera eta mundu itsusi batera kondenatzen gaitu. Eta hori gerta ez dadin, ez dugu soilik mundua aldatu behar, gure ezaguera sistema, gure mintzaera, gure irudikapena… aldatu behar ditugu.

Ez dakit… Izan ere, jendeak pentsatzen du saiakera bat dela, eta zentzu hortan, liserigaitza, alegia irentsi ezina dela. Baina ez dut uste hala denik. Historia laburrez osaturik dago. Gertatzen dena da, irakurketa askotako istorioak direla guztiak...