Bero, bero joan da bai azkenaldi hau. Eta beroak azala bistaratzen du eta azalean dena tatuatua azaltzen da, nahi gabe ere. Tatuai hauen topografia aldatu eta oilo-ipurdiaren tektonika abia arazten didan landareetako bat da pasio-lorea (Passiflora coerulea).
Pasio-lorea aspaldidanik ezagutzen da baserri atari eta baratzetako lorategietan. Landare igokaria da eta bertan samar harrapatzen duen beste landare edo edozein egituratan gora azkar hazten da. Landare dotore hau babeszalea da, hotza ez zaio gustatzen, ezta eguzki-galda ere. Gehienekin bezala tokiarekin asmatzea da zailena adiskide honekin. Ahal izanez gero ekialdera, goizeko eguzki goxo baina meheari begira, arratsaldeko erreduretatik urrun, eta teilategala edo antzekoren baten babesean jar ezazu. Lur beltz ona eta nahi adina ur izanez gero pasio-loreak lore andana zabalduko du egunero, ilunabarrean bildu eta ezkutatzeko. Urte erdi beroena loreak eman eta eman. Lorea izugarria da. Ile more, ubel, laru eta horiak, eta egitura sexual zintzilikari deigarriak ditu eta errematerako usain fin paregabea.
Jesukristok pairatutako pasioko arantza-koroa gogora arazten omen duten ileen egitura borobiletik eta estamine zintzilikarioen gurutze-formatik omen datorkio pasio izen hori. Lore hauek garatzen dituzten laranja koloreko fruitu borobilekin likore ederra egiten da, pasioaren likorea. Usaina, formak, likorea... horiek bai pasioa azaleratzen dutela. Oilo-ipurdian .