XX. mendearen hasieran, hitzak ikastea zailtzen duen eta hizkeraren osotasuna aldrebesten duen gaitz hau, garunak hizkera prozesatzen duen zonaren (hau da ezkerreko hemisferioaren) sortzetiko anomaliaren bati edota garapen neurologikoaren hutsune edo eskasiei zor zitzaiela uste zen. Orain, ordea, badakigu horiez gain ingurumeneko faktoreak ere hartu behar direla kontuan.
Egia esan, hiru motatako dislexikoak daude. Batetik letrak eta soinuak integratzeko zailtasunak dituztenak, eta letra bakoitzaren hotsak erreproduzitzeko gaitasuna gutxitua daukatenak. Beste dislexiko batzuk ez dira gai hitzak osorik atzemateko. Eta azkenik, alexiko deituei letra bakoitzaren soinuak bereiztea eta hitzak osorik atzematea kostatzen zaie.
Neurri terapeutikoak hiru bidetatik abiatzen dira, nagusiki: enfoke neuropsikologikoa batetik (ukitua dagoen garuneko hemisferioa estimulatzen saiatzen da, ikusmenaren edo ukimenaren bidez, edota letra deformatuak erabiliz); enfoke kognitiboa bestetik (dislexikoek irakurtzeko prozesuan bere trebetasuna hobetzea lor dezaten); eta disfuntzio horiek dakartzan akats eta hutsune kognitiboak konpontzeko entrenamendu berezia azkenik.
Madrileko La Llave del Don izeneko zentru pedagogikoaren zuzendaria den Jone Barrutietaren iritziz, metodo berri honek dislexikoei hizkeraren pertzepzio partikularrak eragiten dien desorientazioa kontrolatzen erakusten die, eta baita sinboloak eta hitzak identifikatzen ere, beraiek egindako plastilinazko moldeekin lotuz. Programak 30 bat ordu irauten du, eta bere arrakasta % 97koa da.