Mundu osoan agertzen dira, noizean behin, kukutxeztul-broteak gazteen nahiz pertsona helduen artean. Eta horrek zenbait arrisku-talde gaixotasun horren aurka birtxertatzera eraman ditzake epidemiologiako adituak. Horixe izan zen, bederen, Bartzelonako Vall d'Hebron ospitalean bildutako espezialistek, txertoen eguneratzeari buruzko ikastaro batean hartutako konklusio edo ondorioetako bat.
Gaur egun kukutxeztularen kontrako txertoa arrunta eta ohizkoa da herrialde gehientsuenetan (gureak bezalako gizarteetan behintzat): Euskal Herrian, adibidez, bi hilabete dituzten haurrei jartzen zaie txerto hori, ondoren lau, sei eta 18 hilabeterekin errepikatzeko, eta berriro ere sei urte inguru dituztenean.
Txertoaren eraginkortasuna %80koa da, gutxi gorabehera, baina immunitate-maila jaitsiz doa umeek 5-6 urterekin hartzen duten azkeneko dositik adoleszentziaren garairaino. Eta hain zuzen ere, etapa horretan kontagiatzea edo kutsatzea posible denez, zenbait adituren ustez ez litzateke ideia txarra arrisku-talde jakin batzuk birtxertatzea (esan beharra dago gisa horretako esperientziak egin izan direla Alemanian eta Kanadan, esate baterako, eta arrakasta handiarekin gainera).
Ikastaroan jorratutako beste gai bat txerto antipneumokozikoa egutegietan sartzeko aukera izan zen. Jatorri bakterianoa duten pneumoniak eta meningitisak borrokatzen dituen txerto hau (ik. ARGIA 1793. alea), adinean aurrera doazen edo arrisku berezian dauden pertsonen kasuan jarriko litzateke, gripearen kontrako txertoarekin batera, jende-multzoak oso antzekoak baitira.