Badira urte batzuk, ahozko literaturari leiho bat irekitzeko asmoz, Arrasateko liburutegiko arduradunak zenbait irakasle, ipuin kontalari, guraso eta abar gonbidatu zituen, geroz eta gehiago galtzen ari den tradizioaren altxorra nola zaindu aztertzeko edo. Eta niri egokitu zitzaidan han zegoen gogo hura bidera zezakeen hitzaldia ematea. Liburuaren eskakizuna gero etorri zen.

Beno, materiala baneukan, azkenengo hogei urtetan beti ibili naiz gauzak jasotzen-eta. Hura guztia nola aurkeztu izan zen arazoa. Badago liburuxka oso berezi bat, italiar batek eta libiar batek egina: italieraz hasten da, baina beste aldean arabieraz dago, liburu simetrikoa dela esango genuke. Nire asmoa, hasieran, horrelako zerbait egitea zen. Julio Cortazar-en "Rayuela"z oroitu nintzen gero, hura ere oso interaktiboa delako: hemendik hara joan, han zerbait bururatu, handik itzuli... Horrelako egitura bat eman nahi nion nik "Axa mixa zilarra"ri. Baina zailtasun handiak neuzkan, gai ezberdinak nituelako esku artean... Orduan, Elenarekin hitz egin nuen, ea berak hor zegoen Babel horretan liburua ikusten zuen, liburu batek bere balioa erabilgarritasunean bermatu behar baitu. Eta Elenak oso ondo hartu zuen nik neukan espiritua.

Jolasa. Deskubritzen edo bilatzen joateko liburu bat da, eta norberak bilatu beharko dio jolaserako duen zentzua.

Berez formula ezagun bat da, haurren artean zenbatzeko edo. Baina horren esanahia ere bilatu egin behar da, ezkutuan baitago.