- Maialen Lujanbio: "Ikastolatik autobuskada bat lagun joaten ginen finalera, pankartekin, builaka... Saioa bukatzean eskolartetik ezagutu genuen jendearekin egoten ginen, eta bazkaltzera Lasarteko hipodromora joaten ginen egunpasa. Egun, giroa ezberdina dela uste dut, hotzagoa... Bertsolaritza ere asko aldatu da ordutik hona. Gu genbiltzanean bertsoa ez zegoen batere prestigiatuta, telebistan ere ez zen batere agertzen... Oraingo bertsolari umeek beste erreferentzia batzuk dituzte, bertsolari gazteak plazetan badabiltzala ikusten dute, telebistan agertzeko aukera ere bai... beste txip batekin doaz txapelketara".
- Jon Maia: "Nerbio handiko une bezala gogoratzen dut. Orain eskolarteko txapelketa ikustean, pentsatzen dut 'joño, gu oihan honen erditik bizirik atera al ginen?', hori da buila han egoten dena! Uste dut orain eskolarteko txapelketan dabiltzanek ere ilusio handiarekin bizi dutela, eta guk pasatako nerbioak pasako dituztela. Finalera egunpasa doazenentzat ere, guretzako zen moduan, festa egun bat da".
- Aitor Sarasua: "Urduritasun unearen inpresioa gehiago dut, une atseginena baino. Garrantzitsua izan zen guretzat, txapelketa horien bidez hasi baikinen bertsolari munduarekin harremanetan jartzen, baina nik ez nuen txapelketa haietan anbizio pertsonalik. Eta azken urteotan entzulearen jarrerak ez dit inpresio onik egin, badirudi zaletasunak garrantzia galdu duela, eta gehiago doazela bere taldea bakarrik animatzera... lehia kutsu gehiegi hartu diot".
- Nahikari Gabilondo: "Gure garaian neska asko joaten ginen, eta orain beherakada handia sumatzen da, berriro ere askoz mutil gehiago dago. Izan daiteke eskolartekoa oso adin kritikoa delako. Eta lagunek eragin handia dute, batek uzten badu, denek uzten dute atzetik... Benetan asko gustatu behar zaizu bertsolaritza, adin horretatik aurrera jarraitzeko".
- Felix Iñurrategi: "Oso oroitzapen ona dut, eta gerora ere oso aberasgarri iruditu zaizkit txapelketaren aitzakian egiten genituen irteerak, beste herrietan bertsotan ikasten ari zen jendea ezagutzen genuelako. Gainera, gu herri txiki batekoak gara, eta ez ginen bertatik ia ateratzen; beraz, hori gauza handia zen guretzat. Txango batean Uztapiderekin argazkia atera ziguten, beste batean Mattinekin ere egon ginen eta handik gutxira hil ziren biak".
- Joxe Munduate: "Finalera beti praka zuriak jantzita joaten nintzen. Nere obsesioa hori zen, uste nuen praka zuriak ez banituen, ez nuela ongi kantatuko eta beti amarekin errietan aritzen nintzen: 'Ama, praka txuriak jarri, praka txuriak jarri!'".
- Ekaitz Goikoetxea: "Urte osoan bertso eskolan egiten genuen lanaren erakusleiho bat zen, eta nire garaietan izugarrizko tropa ateratzen ginen. Orain beste modu batera ikusten da txapelketa baina berdin sufritzen da. Bertsotako nire ikasleak eta arreba ikusten ditut, eta uste dut berdin dirauela, antolaketan dabilen jendea eta egin beharreko lana berdinak dira".
- Arantzazu Loidi: Alde batetik, oso giro ona zegoen, lagunarte polit bat egiten genuen. Bestalde, gaizki pasatu izanaren oroitzapena ere badaukat, baina orokorrean oso esperientzia polita izan da... Orain txapelketako epaile naiz, eta txapelketa bera oso desberdin ikusten da, baina uste dut bertatik pasatakoa izateak ematen duela horrelako pazientzia berezi bat, ulertu egiten da une horretan zer gaizki pasatzen den".
- Unai Agirre: "Guretzat eskolarteko txapelketa sekulako motibazioa zen. Bezperetan urte osoan baino gehiago entrenatzen genuen: nik Hernanitik Errezilera bidea bertsotan egiten nuen. Kotxeko atzeko eserlekuan, gurasoei gaiak jartzeko eskatu, eta ni bakar-bakarrik aritzen nintzen bide osoan, isildu gabe"