Argazkilaritzan azken urteotan iraultza batean barneratzen ari garela esan daiteke. Internet eta azken teknologien bultzadak lagundurik kamera digitalek gero eta presentzia nabarmenagoa dute merkatuan eta badira ohiko kamera analogikoen ordezkapena iragarri dutenak. Irudigintzan etorkizuna karreterik -eta, horrenbestez, errebelatzerik- eza deitzen omen da, ordenagailuaren pantaila eta ez papera, posta elektronikoa eta ez posta arrunta, azken finean, "begiratu baina ez ukitu" moduko irudiak.
Beste batzuk eszeptikoagoak dira, batez ere -agian horrexegatik- orain arte argazkigintzan profesional izan direnak. Hauen iritziz "iraultza" ez da hainbesterako, eta kalitate zein erabileraren aldetik orain arte erabilitako makinek beti erakutsiko dute hauek berriok baino kalitate eta fidagarritasun handiagoa. Guk alde bateko zein besteko informazioa bildu eta hona hemen atera ahal izan ditugun ondorio batzuk.
ZER DIRA KAMERA DIGITALAK.
Argazkilaritza digitala konbinaketa batetik sortu da, filmean oinarritutako ohiko argazkilaritza eta ordenagailu bidezko irudi-erabilera tekniken konbinaketagatik, alegia. Horrela, argazkilari, artista grafiko edota etxeko erabiltzaileak argazkia atera ostean egin behar duen bakarra zera da, ordenagailuan grabatu eta bertan nahi bezala erabili edota itxuraldatu, ohiko errebelatze-prozesuaren diru eta denbora saihestuz.
NOLA FUNTZIONATZEN DUTE.
Hauen funtzionamenduak, ohiko kamerekin baino, zerikusi handiagoa dute eskaner, fotokopiagailu ala faxen teknologiarekin.
Kameren muina CCD (Charged-Coupled Device edota Zama-Elkartze Eragingailua) izeneko zelula fotosentikorra da, hau da, datorkion argiari erreakzionatzen dion eta erreakzio hori formatu digitalera (0-1, hutsak-batak) itzultzeko gai den transistore-multzoa. Noski, gero eta transistore gehiago bildu zelulan kalitate hobea eskainiko du. Beste alde batetik, kontuan hartu behar da hiru mota daudela, argi gorri, urdin eta berdeari sentikorrak zaizkionak, hots, oinarrizko koloreei. Hiru koloreok CCD berean edo hiru CCD independentetan nahasten dira, kameraren arabera, azken kasuan kalitatea askoz hobea dela.
Azkenik, irudia sortu ostean, kameraren beste txip batek imajinaren datuak gordetzen ditu, gero programa informatikoak zabal dezakeen JPEG motako formatu ezagunean, esaterako.
ABANTAILAK.
Hasteko, ez dute karreterik erabiltzen, beraz, errebelatzea iraganeko kontua bihurtzen da. Bestalde, irudiak zuzenean ordenagailuan sar daitezke eta horretarako ez da beharrezkoa orain arte beti erabili behar zen eskanerra, hemen ere denbora eta kalitate-galera saihestuz. Baita ere, telefono, ordenagailu eta modem batez lagunduta, oraintxe bertan ateratzen duzun argazkia minutu batzuetan Japonian edota beste edonon eduki dezakete. Gainera, modelo ia guztietan argazkia ateratzen duzun une berean pantailan ikus dezakezu eta horrela, gustatzen ez bazaizu ezabatu egin dezakezu, benetan interesatzen zaizkizun irudiak bakarrik utziz.
BADU DESABANTAILARIK?
Oraindik ere prezio-kalitate harremana asko hobetu beharra dute ekoizleek. Kalitateari dagokionez, orain arte behintzat gama bereko ohiko kamera baten eta digital baten arteko diferentzia itzelezkoa izan da, ohikoen mesedetan. Beste modu batera esatearren, gama erdiko kamera reflex batekin (100.000-200.000 pezeta edo 8.000 libera balio ditzakeen Nikon batekin, adibidez) atera ditzakegun argazkiak ateratzeko, milioi batetik hiru milioira iritsi daitekeen gama profesionaleko kamera digitala beharko genuke. Hau guztia irudia paperean ikusi nahi badugu, noski, gure asmoa ordenagailuaren pantailan soilik lan egitea bada digitalen kalitate-maila nahikoa delako.
NORENTZAKO ETA ZERTARAKO DIRA.
Nahiz eta printzipioz jende-mota guztientzako kamera digitalak izan, hauen erabilera praktiko idealak sektore profesionaletan aurki ditzakegu: argazkia egin eta berehala erredakziora bidal dezaketen prentsa-argazkilariak, gauza edota leku asko eta azkar iruditan behar dituzten aseguru-konpainien peritu, epaitegi edota segurtasun-indarrak, web orrialdeak dituzten edo egiten dituzten partikular eta enpresak... Eta noski, munduko beste puntara oporretara joan eta familiari edo lagunei e-postaz egun berean eginiko argazkia bidali nahi dien edozein pertsona.
OHIKO KAMERAK ORDEZKATUKO DITUZTE?
Epe motzean behintzat ez. Lehenbizi beren prezioak asko jaitsi eta beren kalitatea zeharo hobetu behar dute kamera reflex arruntekin konparatu ahal izateko, nahiz eta horretan ari diren eta kamera normalekin konpara daitezkeen lehen produktuak dagoeneko agertu diren.
Beste alde batetik, kontuan hartu behar da "betiko" kameraren azken produktua paperean ala diapositiban ikusteko pentsatua dagoela, eta bestea, berriz, ordenagailu baten pantailan, beraz argazkiak egiteko moduaz gain, hauek erakusteko ohitura ere aldatu beharko litzateke eta ez dago oso argi gure oporretako irudiak lagunei, kalean baino, gure etxeko ordenagailuan erakutsi nahiago izango ote dizkiegun. Dena den, orain dela bospasei urte inork ere ez zuen iragarriko Internetek ere gure bizitzan izango zuen eta duen eragina, eta etorkizuna Internetaren bidetik badator, argazkilaritzaren etorkizuna ere Interneti zuzendurikoa izan daiteke, hots, digitala.
BOST MILIOIKO GUTIZIA.
Kamera digitalak 50.000 pezeta balio ditzakeen oinarrizko "jostailu" batetik 5 milioitara iritsi daitekeen makina profesional bateraino hedatzen den gama zabalaren artean dabiltza. Noski, lehenarekin ezer gutxi -gauza handiegirik ez behintzat- egin daiteke eta bigarren modukoak patrika gutxiren esku daude. Bitartean, maila dezentea erakusten duten azken-azkeneko modeloak 150.000-200.000 pezeta artean aurki ditzakegu. Maila dezentea zerari deitzen diogu, antzeko erabilera eta emaitzak eskaintzen dituzten karretedun kamera konpaktu edo trinkoen (reflex ez direnak) emaitza. Digital hauekin jadanik 10 x 15 zentimetroko paperezko kopiak eskura daitezke, aipatutako analogikoek ateratzen dituztenak bezain onak.
GASTU GEHIAGO.
Noski, salneurriak kamera beraienak dira soilik, baina makinak berak behar ditzakeen osagarriez gain ekipo informatikoaren kostua ere kontuan hartu behar da. Hau izan ezean hartutako irudiak ezer gutxirako balioko digu. Horrenbestez eta kontuan izanik, disko gogorrean irudiek leku handia behar dutela eta grabatzeko zein moldatzeko memoria asko ere beharrezko dutela, ordenagailu azkarra eta bilketa-botere handikoa behar dugu. Irudiok pantailan erresoluzio dezentean ikustea ahalbidetuko diguten monitore eta txartel grafiko egokiak ere behar dira. Oinarrizko osagarri hauez gain, imajinak e-postaz bidaltzeko edota jasotzeko asmoa badugu, modem bat, telefono-lineari konektatua, eta Interneterako lotura ere ordaindu beharko ditugu. Paperezko kopia nahi izanez gero, inprimagailua beharrezkoa da. Ahalik eta hoberena izan dadila aparatua, bestela azken emaitza nahiko pobrea izan daiteke