Orkolaga pasealekuan, gaur egun oraindik martxan darrai Juan Miguel Orkolaga Zarauzko parrokoak sortutako Igeldoko behategiak. Nahiz eta egun Espainiako Ingurugiro ministerioaren ardurapean egon, aipaturiko behategia hasera batean Gipuzkoako Foru Aldundiarena zen. 1901. urtean parrokoak eguraldi kontuekin zerikusia zuten auzienganako interesak bultzaturik, behin behineko eraikin bat sortu zuen Mendizorrotz mendiaren inguruetan. Garai hartan nahiz eta jendearen artean eguraldiarenganako interes nabarmena egon, inork ez zuen egiten jarraikortasun bat zuen datu bilketa zehatz eta sistematikorik. Edonola ere, mende hasieran jada tokian tokiko iragarpenak egiten zituen Orcolagak, nahiz eta titulu ofizialik ez izan. 1905. urtean behategia gaur egun dagoen kokagunetik kilometro batera lekualdatu zen, eta 1914. era arte bertan egon zen. Momentu horretan, Orcolagaren heriotzarekin batera, behategia gaur egun ezagutzen dugun tokian kokatu zen. Zarauzko parrokoak egin zituen lanen artean aipagarria da Espainiako erregeari egin zion galerna iragarpena. Horren trukean erregeak Igeldoko behategira leku desberdinetatik telegrama meteorologikoak bidaliz laguntza eskaini zion.
Baina nahiz eta Igeldoko behategiaren aitzindaria Orcolaga jauna izan, bere ondoren datu meteorologikoen bilketan aritutako beste zenbait izen aipagarri ere aurkitu daiteke. 1912. urtean parrokoaren osasun egoera eskasa zenez, bere anaia Pedro Orcolagak ordezkatu zuen. 1928. urte inguruan berriz, Gipuzkoako Foru Aldundiak Igeldoko eraikuntzaren buru meteorologo profesional bat jartzea erabaki zuen, Doporto jauna hain zuzen, zeinak 1936. urtean errejimen politikoarekin zituen desatostasunak zirela-eta Espainiatik alde egin behar izan zuen. Doporto jaunak behatzaile postua oposaketa bidez irabazi zuen. Azterketa horretako froga batean honako eskaera hau egiten zitzaien oposaketa egileei: hamar egunetan zehar goizeko hamaikak baino lehen postetxera hurrengo eguneko eguraldiaren iragarpena bidali behar zuten. Dirudienez, Doporto jauna izan zen iragarpenik zehatzenak egin zituena.
Ordutik hona ordea, behaketak egiteko teknologia asko aldatu da. Gaur egun lan egiteko oso modu sistematikoa jarraitzen da: hiru ordutik behin behaketa sinoptikoak egiten dira eta sei ordutik behin behaketa klimatologikoak. Lehenengoen helburua iragarpenak egin ahal izatea da, mundu osoan berdinak diren ordu batzuetan jasotako datuak erabiliz. Datuok Madrilera eta handik Parisera bidaltzen dira. Horrela munduko behategien artean informazioaren joan-etorria etengabea da. Sei orduro egiten den behaketarekin berriz, Donostiako klima ezagutu nahi da.
Normalean egunero jasotzen diren datuak ez dute aldaketa nabarmenik isladatzen, baina noizean behin ohiko neurrietatik aldentzen direnak jasotzen dira, uholde eta antzerakoak gertatzen direnean. Euskal Herriko meteorologi zentruko Jose Ignacio Usabiaga eta Oinarrizko Sistemen Saileko buru Benito Vargasek adibidez, 1997ko ekainaren 1ean izandako uholdeak gogoratzen dituzte, bi ordutan metro karratu bakoitzeko 193 litro jaso zirenekoa; baita urte batzuk lehenako Beasain eta Ordizian erori zen harria ere: zortzi zentrimetrotako diametroa eta 200 gramotako pisua zuten harriak zirela, gogoratzen du Vargasek