Arrate Urresti egoitz-asignatuari elkarrizketa
"Gure helburua Euskal Herrian bizitzea da".
Arrate Urresti, mutrikuarra, 1992ko uztailaren 2an Angelun atxilotua
Atxiloketaren ondotik zer gertatu zen?
Bi egunez eduki ninduten komisaldegian eta bi egun horien buruan esan zida- ten Limogesera joan behar nintzela, bestela preso sartuko nindutela. Familiarekin joan nintzen, derrigorrez finkatu zidaten hitzorduan aurkeztu behar bainuen bertako prefekturan. Hasieran hotel batean bizitzen hasi nintzen, gastu guztiak neronek ordaindu behar nituela. Hiru hilabeterako paperak eman zizkidaten, horietan idatzia zela lan egiteko eskubiderik ez nuela. Beraz, inongo eskubiderik gabe.
Nola pasatzen zenuen eguna?
Hasieran oso luze, baina aurkitu nuen frantsesa ikasteko etorkinentzako eskola eta lagun oso onak egin nituen Iran, Turkia eta Afganistango jendearen artean. Euskal Herriko egoera kontatzeko parada izan dut eta oso interesatuta zeuden. Pena handia izan dut jende hori uztean ezer esplikatu gabe, elkartasun handia aurkitu baitut jende horrengan. Kosta egin zitzaidan bizimodua eraikitzea han, baina gure helburua Euskal Herrian bizitzea da, ditugun eskubide guztiak errespetaraziz. Horregatik gure eginbeharra gobernuek jasanarazi nahi digutenari aurre egitea da. Hemen da gure lurra, ezer egin gabe ezin dezakegu jarraitu.
ETXEBERRIA, Ixabel
19
Gaiez\Politika\Euskal Herr\Presoak\Erbestea\Konfinamen
Pertsonaiaz\URRESTI1
