«Reala ez dut inoiz guztiz utziko, bazkide gisa jarraituko dut orain»
Bederatzi urte luze Realeko lehendakaria izan da donostiar hau. Baina klub hau betidanik izan duela berea garbi utzi digu berarekin hitz egiten hasi orduko. Txuri-urdinez marraztu ditu Iñaki Alkizak bere bizitzaren azken urteak. Pixka bat nekatu ere egin da. Realera atzerritarrak ekarri eta elkarte anonimoa bihurtzearen arduradun nagusitzat gogoratua izango den honek oinordekoa aurkitu nahi du.
Beste apustu gogor bat atzerritarren kontratazioarena izan da. Eta zailtasunak etxean ere izan ditut. Arerio asko izan ditut, baina taldearen ipar-orratza ongi finkatuta, eta aurrera begira beti, ez dugu beste irtenbiderik ikusi. Gutarrak ez izan arren, atzerritarrak behar genituen. Ekarri eta onartu egin behar ziren.
Aurrekoen egokitze eza izan zen, hain zuzen ere, bi portugaldarrak ekartzearen arrazoia. Gero Kodro etorri zen. Urtebete besterik ez daramate hemen, baina uste dut ingelesak baino hobeago egokitu direla. Egunero ikusten ditut, eta gero eta gustorago dirudite. Falta zaien gauza bakarra euskara ikastea da.
Reala lehen postuetan zegoen berriro ere. Errege Kopa irabazi genuen eta baita Ligako bigarren postua eskuratu ere. Gainera, taldea dexente berritu zuen.
Beste alde batetik, Real Madrid-era joateko nahia oso ongi ulertu genuen. Joan behar zen une berean bagenekien, bai berak bai nik, bere bidaia txartela joan-etorrikoa zela. Pentsatu bestela, Madrilen lorturiko lehen irabaziekin etxe bat erosi zuen Zarautzen.
Beste gauza bat da besteek agindu didatela esatea. Hori bai ezetz. Kasu egin bai, gehienetan kasu egin diet. Beti izan dut oso jende ona nere inguruan lanerako beti prest. Agian hori izan da nere lehendakaritzako arrakastarik handiena, Realarentzat lana egiten zekien jendeaz inguratzen jakitea. Eta jende asko pasatu da urte hauetan.
Duela hilebete gutxi zuzendaritza taldea aukeratu behar izan nuen, oso egoera larrian geundelako. Oso gustora nago aukeraketarekin. Beraiek ekarri zuten zortea eta garaipena Realera. Beraietako norbaitek untzia hartu eta itsasoratu zedin nahiko nuke.
Une honetan neretzat gauzarik garrantzitsuena familia da, eta bederatzi urte hauetan kargu hau uzteko esan didate etengabe. Heldu da kasu egiteko garaia. Gainera zahartzen hasia naiz.
Azken aldian, Reala uztera noalako agian, inoiz baino gehiago zuritzen naute komunikabideetan. Guztiak gustora egon omen dira nerekin bederatzi urte hauetan zehar. Baina hori ez da egia. Aurkakoak izan ditut. Lagunik ez dut oraindik kazetarien artean. Etsaiak bai, ordea, eta beren eritziak ere onartu egin behar dira. Are gehiago mota honetako postuak onartzen direnean.
Realak zorte handia izan zuen bere garaian oso onak ziren jokalariak batera tokatu zitzaizkiolako. Bina hori oso gutxitan ematen da. Gainera harrobitik sortu ziren jokalari berriek ez zuten zer eginik Arkonada eta antzekoen aurrean. Gaur egun alderantziz gertatu da.
NORTASUN AGIRIA:
Donostian jaio zen, 1933 ko uztai1aren 31n, «Herreran, eta hangoa naiz, gero Altzara joan nintzen arren»
Zazpi urtez izan zen Gipuzkoako trinkete txapelduna
Realeko jokalaria ere izan zen 6 urtez
Ardo saltzailea, Errioxakoa du gustokoen
1978ko uztailean, eta sei hilabetez, Donostiako alkatetza hartu zuen bere kargu
Duela gutxi ebakuntza arriskutsu bat egin zioten, bihotzean arazoak zituela eta
Hemendik aurrera ahalik eta gehien ibiltzea nahi du, orain astia izango duelakoan dago