Urrutiko intxaurrak hamalau, gerturatu eta hogeitalau. Hazi da zazpigarren alaba. 600 lagunetik gora batu ziren larunbatean Arabako Bertsolari Txapelketako finalean, Gasteizen. Zenbat buru, hainbat apuru; baina, usteak erdi ustel, ez zuten haria galdu bertsolariek, eta armiarma sarean harrapatu zituzten entzuleak. Hitzekin kilimak egiteko prest agertu ziren Oihane Perea, Asier Otamendi, Manex Agirre, Xabi Igoa, Iñaki Viñaspre eta Serapio Lopez. Zaleen festa gosea ere agerikoa zen: butakek baino pankartek dotoretzen zuten aretoa, eta animo-oihu artean jaso zituzten gai-jartzaileak eta epaileak ere.

Bertsolari guztiek egin zuten saio ona. Aintzane Irazusta aurkezleak Igoa eta Viñaspre heroinazale ohien azalean jarri zituen, parkeko xiringei so. “Nire kasua kontatuko dut parke hontatik hasita/ ze arazoa ez da konpontzen inoiz begiak itxita” hasi zuen saioa Igoak. Viñasprek argi azaldu zion: “...behar zaie irakatsi/zaldi gainean hilerriraino baino ezin dela iritsi!”. Heriotza duina nahi zuen alabaren guraso izan ziren Perea eta Agirre. “Pertsonak nahi du, baina ai, aitak ez dio egiten uzten”, aitortu zuen Agirrek. Gogortasun eta goxotasunetik erantzun zion Pereak: “Ene maitea, zuk badakizu, orain egin behar duguna/demostratzea gure alabari benetako maitasuna”. Zortziko txiki eta puntu erantzunen ondotik seiko motzean lehertu zen barrez aretoa. Aho bete hortz utzi zuen jendea Lopezek Igoarekin izan zuen irtenaldiak. Zaharren egoitzako bi agure ziren, barrez hastean ohartu ziren batak bestearen hortzeria postizoa jarri zuela. Ahoskatu gabe kantatu zuen Lopezek azken puntua: “Hortzeria dut aldatu/eta zer zaidan gertatu/Aizu, Xabier, ezin dezaket ondo ahoskatu!”. Otamendi eta Pereari arropak lapurtu zizkieten urtegian bainatzen zeudela. Viñaspre eta Agirre, berriz, zoologikoan ohartu ziren tximuen keinuak ikusita haien antza handia zutela. Agirre fin ibili zen, eta saioaz gain, bakarka ariketa ederra osatu zuen, GKEn lanean arituta: “Barrua askatzera joaten gara inoiz atzerrietara/hura aldatu gura badugu, geu aldatu behar gara”.

Hala, txapelaren (d)ama da larunbatetik Perea, laugarrenez. Otamendirekin jokatu zuen buruz-burukoa; eta, beraz, Euskal Herriko Txapelketa Nagusian abestuko dute. Seriotik, umoretik eta bihotzetik josi zuen saioa Pereak. Fikzioari errealitatetik heldu zion kartzelakoan. Aspaldiko partez kalera atera zarete, zioen gaiak. Aste honetako bizipena kontatu zuen, amak oporretan iktusa izan baitzuen. Poz eta negar malkoak, txaloak... eta txalo gehiago. Bukatu da txapelketa baina ez da teloia jaitsi, bertsoa hasi baino ez da egin.