LABeko Idazkaritza Antirrazistako arduradun Josefina Txefi Rocok eta zenbait afiliatu migratzailek azaldu dute nola sindikatuak helburu duen langile migratuen eta/edo arrazializatuen eskubideak eta antolaketa kolektiboa defendatzeko tresna baliagarriak eraikitzea.
LAB sindikatuak Sindikalismo Antirrazistaren Idazkaritza sortzea erabaki zuen 2022ko ekaineko azken kongresuan, sindikalismo berri baten aldeko apustuaren baitan.
Pertsonen administrazio-egoera, arraza edo erlijioa, besteak beste, egunero erabiltzen dira langile migratuak eta/edo arrazializatuen eskubideak urratu, diskriminatu eta xantaia egiteko. Horrela, sistema kapitalista-kolonialak eta patriarkalak lehen, bigarren edo hirugarren mailako subjektuak sortzen ditu, eta desberdintasun horietatik etekinak ateratzen ditu, langileen artean lehia faltsuak sorrarazten dituelarik.
LABek pertsona guztiek eskubide eta aukera berberak izan beharko lituzketela defendatzen du. Beraz, sindikatu gisa, egoera horiek guztiak ondo irakurtzeko gai izatea eta langile migratuen eta/edo arrazializatuen eskubideak eta antolaketa kolektiboa defendatzeko tresna baliagarriak eraikitzea du helburu. Zor koloniala konpontzen laguntzeko ez ezik, lankide horiek Euskal Herrian ekarpen sozial eta politiko handia egiten dutelako eta hori aitortu eta balioetsi behar dela uste duelako hartu du bide hori LABek.
Bada, aurkezpenean azpimarratu dutenez, LABen sindikalismo berria ez litzateke posible izango Huerta de Peraltako lankideen, etxeko langileen atalekoen, banaketa-plataformetakoen, garbitzaileen eta beste askoren ekarpenik izan ezean.
LAB sindikatuak arrazakeriaren aurkako sindikalismoaren plan estrategiko bat dauka jada, prozesu kolektibo baten emaitza izan dena eta lau dimentsio nagusi jorratuko dituena modu integralean. Honela dio LABek: