Halaxe heldu ginen 2023ko azaroaren 7ra, Udalak Meakan eta Irimon Capital Energy enpresak egin nahi duen zentral eolikoaren inguruan antolatutako informazio bilera irekira. Horretan gauza asko erori zitzaizkigun gainera; besteak beste, aerosorgailu formako harlauza handi bi. Horiek izan dira Meaka-Irimo herri-plataformaren lehen harriak –obra ofizialetan Lehendakariak jartzen dituenak bezalakoak–. Aste horretan bertan herritar talde batek antolatu zuen lehenengo bilera hura, eta harrezkero, ia astero bildu gara.

Handik gutxira, abenduaren 15ean, Trekutz izenez enpresak aurkeztutako proiektua argitaratu zen EAEko agintaritzaren aldizkarian. Horrek abiadura azkartzera eraman gintuen, zerotik abiatutako taldeak asmatu behar zuen dinamika bat sortzen esparru legalak eskatzen zuenari erantzuteko. Zorionez –eta zoritxarrez– beste hainbat herri eta bailaratan bazuten eskarmentua, eta haien laguntzarekin –ere– aurkeztu genituen alegazioak 2024ko otsailaren 6an; orotara, 3.022 lagunen sinadurak.

Hilabeteotan bost hizlari izan ditugu herrian, bakoitzak bere arlotik makroproiektu hauen ertzak azaldu dizkigu. Egia esan, etxafuegoak botatzeko arrazoi asko ez dugu aurkitu; maizago azaldu zaizkigu itzalak, nahiz eta, gehienetan aurkitu argi izpi bat, urrun bada ere, borroka honetan jarraitzeko.

Ziur aski, herriko gazteei eta haien ondoren etorriko direnei Meaka eta Irimo biziak eta bizigarriak uztea da garrantzitsuenetarikoa. Hori baita Antzuolan geratzen zaigun apurra, Beasain-Durango autopistak, AHTk eta goi-tentsioko lineak herri buelta osoa suntsitu ondoren.

Bakarren batek izan dezake tentazioa makroproiektu hauen kontra borrokan ari garen taldeetako pertsonak NIMBYtzat hartzeko; alegia, ez dugula gurean nahi kapritxoso samarrak garelako, eta berdin zaigula gure eremutik kanpo zer gertatzen den.

Oker zaude, tentaldian erori zaren hori. Izan ere, gero eta ageriagokoa da guztiak leku beretik datozela eta helburu bakarra dutela. Egon badaude pisuzko arrazoiak makroproiektu hauei aurre egiteko; hona hiru ekarriko ditugu.

Justizia soziala: kapitalaren elektrifikazioaren ameskeriaren gaiztoenean hemen azken kolpeak jasotzen ditugu, aurretik jarri nahi dituzten gailuak egiteko behar diren lehengai guztiak lortzeko ustiatutako lurraldeak eta pertsonak daude. Eskala txikira etorrita, ekonomia fikzioan oinarritutako hiri-eremuak ezin du jarraitu landa-eremua arpilatzen, eta irabaziak paradisuetan metatzen. Helburuak izan behar du pertsona guztientzako bizitza bizigarriak izatea lortzea.

Biziraupena: geratzen zaigun natura apurra zaintzen –eta hobetzen– ez badugu, gure hilotzak sartzeko zuloan ari gara lanean, jo eta su. Ekologismoaren izenean, ezin dugu suntsitu bizirik mantentzen gaituen bizitzaren bilbea. Jasangarria ez baita bizigarriaren sinonimoa.

Bizitzaren mugak: anbizio materiala planetaren mugetara ekarri behar dugu, eta horretara bideratu politika publiko guztiak, guztion bizitzaren zaintza horien ardatza izanik. Energia berriztagarriak behar-beharrezkoak ditugu, bai, baina muga horien baitan.

Denbora aurrera doa eta gure borroka honen arrazoiak ugaritzen doazen heinean, alegazioei erantzuteko epea gero eta gertuago dugu: 2024ko abuztuaren 6a. Kasualitatea ote erantzunak opor garaian etortzea?

Azken hilabeteotan egin dugun bezala, hilaren 16an Gasteizera itzuliko gara –10:30etatik 11:30etara–, Eusko Jaurlaritzaren egoitzaren aurrera, Irimo bizirik nahi dugula aldarrikatzera, hitzez eta zintzarriz, oihuz eta kantuz. Oraingoan, Tapia andereari bezala, gonbidapena egingo diogu sailburu berriari, Mikel Jauregiri, etortzera Irimo ezagutzera eta gure arrazoiak entzutera.

Antzuolak proiektu suntsitzaile gehiago nahi ez dituelako eta gazteek etorkizun bizigarri eta bidezko baterako eskubidea dutelako, Irimo bizirik!