Bizi ahal izateko espazioa lapurtzen saiatuta hasi zen Polizia protestak ezabatzen, eta hain zuzen, kalea, espazio publikoa bereganatzeko aldarriarekin zeuden prestatuta astearte eta asteazkenerako protesta nagusiak. Hard Corner —Izkina Gogor— lemapean, bozgorailuetan hiriko irrati libreak berariaz prestatutako irratsaioa sintonizatu eta gertukoekin kaleko izkina oro bereganatzeko deia zabaldu zuten asteartean. Musikak girotuta, lagun talde askok kale-kantoiak hartu zituzten arratsalde horretan. Antzaz horren inozentea den ekimenaren kontra ere egin zuen Poliziak, eta tentsio uneak izan ziren: ehunka agenteren presentzia eta ur-kanoien erabilera.

Poliziaren erasoek zauritu ugari utzi bazituen ere, ondo zehaztuta zegoen erantzun forma bakoitzaren unea zein zen. Ekintzaile erradikalenetik aktibista bakezaleeneraino, performance serioenetik su-emate alaieraino, agenda komuna antolatzeko gai izan ziren, egitarau berean borroka forma denak uztartuz.

Festaren leherketa

Biolentziari aurre egiteko unea pazientzia handiz itxaron zuten askok osteguna arte, Wellcome To Hell —Ongi etorri Infernura— manifestaziora arte. Beltzez jantzitako blokea osatzea zen manifestazio horretarako kontsigna; masa anonimoa izan zedin kolpatzen duena, harrapaezin, iluntasunetik kolpatu eta iluntasunera itzulita. Poliziak aurpegia jarri behar dio arerioari erregistratu, kontrolatu eta atxiki ahal izateko, eta hori izan zen manifestazioa hasi gabe zegoela bortizki lehertzeko erabili zuten aitzakia.

Bataila luzeak etortzeke zirela jakitun, ez zuten manifestazioa dispertsatzeko asmo soila, erabili zuten biolentzia neurrigabearekin marka bat, ohartarazpen bat utzi nahi izan zuten manifestarien azaletan. Gupidarik gabe, ukabilkadaka, ostikoka, makilkadaka menifestazioa zatitu eta harresi baten kontra harrapatu zuten. Izu momentuak izan ziren, ateratzeko aukera bakarra harresiaren gainetik salto egitea baitzen.

Baina eman zuten hauste kolpea haien kontra itzuli zen; mila zatitan zartatutako manifestazio konpaktutik ihesi ateratakoak ehunka kideko taldeak osatzen joan ziren hirian zehar, eta polizia ez zen gai izan horien kontra aldi berean ekiteko. Soilik ekitean agertzen den arerioa zuen parean Poliziak; anonimotasun beltza janzterakoan agertzen dena, eta Polizia gerturatzerakoan anonimotasuna kentzean desagertzen dena. 20.000 agente gutxi ez, eta errefortzuak eskatu zituen Alemaniako Poliziak ostiral goizean.

Spontaneous demos all over the city. Cars on fire. Barricades on the streets. https://t.co/bDg9nTIOWe … #WelcomeToHell #NoG20 pic.twitter.com/FFftwqX3Nu

— th1an1 (@th1an1) July 6, 2017

Jolasak ostiral arratsaldera arte iraun zuen, goizeko ordu hotzenetan salbu. Egun hartan, goi bilkura hastear zela, talde anonimoez gain, beren gorputzekin hiriko garraiobideak oztopatu zituzten milaka pertsonak, eta goi bilera geldiarazi ez bazuten ere, hainbat kideren parte-hartzea oztopatu zuten, tartean Wolfgang Schauble Alemaniako Ekonomia ministroarena, Melania Trump, Donald Trumpen emaztearena eta Japoniako ordezkaritzarena.

Bien bitartean, ostegun arratsaldetik sakabanatuta ekin zuten kideak ostiral arratsaldean batzen hasi ziren Schanze auzoan, Rote Flora gune okupatu historikoaren inguruetan. Orduantxe izan zuten manifestarien eta polizien arteko talkek bere gorena: auzo osoan zehar suzko barrikadak egin zituzten, haien babesean komertzio handiak arpilatzeari ekin zioten eta ordu luzez gutxienez sei ur-kanoiei, tanketei, hainbat helikopterori eta ehunka poliziari aurre egiteko gai izan ziren milaka anonimo. Goizeko ordu txikitan, nekeak, alkoholak gaiztotutako giroak eta Poliziaren oldarraldiek eraginda, jendea auzotik irteten hasi zen, etxera bidean barrikadek eta arpilatzeek jarraitu zuten bitartean.

Behin giroa lasaitu zenean sartu zen Polizia militarra auzora, metrailetak eskuan, mugitzen zen oro armekin mehatxatuz. Antolatu zuten dispositibo erraldoiari anonimoek aurre egiten ziotela ikusita, beste ohartarazpen bat bidali nahi izan zuten militarrekin.

Ostiraleko gauak ajea utzi zien manifestariei, polizia urduri zegoen, errudun bila. Larunbatean azken ekitaldiek izan ohi duten tentsioa nabaria zen, antzezpenaren amaiera zein handia izango zen ikusteko zain. Horrenbesteraino, ezen gehiegizkoa izan baitzen askorentzat, eta oro har baketsua izan zen larunbateko manifestazio masiboaren ostean —75.000 eta 100.000 pertsona artean antolatzaileen arabera—, gutxi batzuk ausartu ziren aurreko egunetakoa errepikatzen. Gutxi batzuek kontainerrak erre eta eserialdiekin kaleak moztu zituzten. Baina Poliziak ondo ikasi zuen aurreko gauean. Schanze auzoa hartua zuten, eta eseritako manifestari baketsuei aurre egiteko militarrak atera zituzten bigarren gauez, badaezpada ere.

Hanburgo ez da salbuespena

Batzuek festa demokratikoa ospatzen zuten bitartean, gerra demokratikoaren erakustaldia egin zuten kaleetan. 20.000 poliziaren armada –gerra terminologia ez da ausazkoa—, segurtasun indar militarren erabilera protesten aurrean, hirian bilkurak eta manifestazioak egiteko eta hainbat eremu zehatzetara sartzeko debekua, hiriko telekomunikazio guztien erregistroa, hirira sartzen diren pertsonen kontrola, batzuen sartzeko debekua, eta pertsona ugariren atxikitze prebentiboa dira bizi dugun gerraren adibideetako batzuk.

Goi bilerak iraun bitarteko egunetan izandako protestak baketzeko, hainbat hilabete lehenago hasi ziren dispositiboak prestatzen; aipatutako mekanismoak ez dira egun batetik bestera prestatzen. Protestak hasi baino dezente lehenagotik, eta protesta horien nolakotasuna jakin aurretik hasi ziren menperatze dispositiboak ezartzen; ez zuten legea hausten duenaren kontra erantzun gisa jokatu, baizik eta protestak hasi aurretik jada egoera arrunta bertan behera utzi zuten menperatze dispositiboekin.

Baina Hanburgoko kasu zehatzaz harago, hiriko salbuespen egoera arau bilakatu dute gerra hau irabazten saiatzeko, inguruko adibide askoren arteko batzuek frogatzen duten antzera: Frantziak 2015etik darama formalki salbuespen egoeran, eta salbuespena lege arrunt bilakatzeko asmoa adierazi du Macronek; AEBek salbuespen egoera formalean daramate 2001etik Patriot Act legeak direla eta, eta zer esanik ez Euskal Herrian hamarkada luzeetan bizi eta bizitzen jarraitzen dugun salbuespen egoera informalaz.

Badator biharamuna

Idatziko dute zein justifikazio duten komertzioetako leiho hautsiek. Alta, nahikoa idatzi da G20ak ordezkatzen duen sistemaz, ongi jakina da nor zegoen parean; nahikoa manifestazio pankarten mezuaren atzean, irakurri behar zuenak jada irakurri du. Justifikazio eta azalpenak aspaldi emanda, duela asko erabaki zuen bakoitzak gerra honetan non kokatu nahi zuen.

Bataila igarota, jarraitzen du gerrak. Heiko Maas Alemaniako Justizia ministroak Europako ezker “erradikalen” fitxategi bateratu bat egiteko eskatu du, eta “erradikal” horien kontra baliabide gehiago bideratuko dituela iragarri du. Estatuak bakarrik ez, Bild Zeitung, Alemaniako egunkari handienetako batek laguntza eskatu die bere irakurleei sareetan dauden argazki eta bideoetan “biolentoak” identifikatzeko.

Bitartean, lurpean, Hanburgon altxatutako galtzada-harriek utzitako espazioetan, jarraitzen du ehuntzeak. Ondoko beltzezko anonimoari elkar helduz, ondoko ezezagunari janaria zerbitzatuz, edota besterik gabe, ondokoarekin bizitzaren ezinegona konpartituz hausten dira gure gizartean axolagabetasunak altxatutako hesi ikusezinak. Hala hasi omen zen bizitzak berreskuratzeko guda.