Bestalde, espainiarra ez den nazionalitate guztiek osagai komikoak dituzte ustiatzeko. Ostegunean Jessica Chastain Pablo Motosen saiora joan zen. Aktoreak arbaso euskaldunak izateko aukerak dituenez, platoan gidoilari euskalduna sartu zen aktoreari lezioak emateko. Trancas eta Barrancas felpazko inurriek barre egin zuten: “Euskara ikasteak ate asko irekitzen dizkizu!”. Betikoa: hizkuntzek zentzua daukate baldin eta curriculum profesionalerako behar badituzu. Lehendabizi txantxak egin zituzten gidoilariaren abizenaz, oso luzea baitzen, eta aktoreari askotan esanarazi zioten guk harrituta entzun genezan halako hizkera arrotzaren exotismoa.

Ondoren, gidoilariak Chastainek egindako filmen izenburuak itzuli zituen. Aktoreak fonetika konplexua errepikatzen ahalegindu behar zuen.

La noche más oscura Gau ilulena zen. Grazia handia egin zien inurriei eta aurkezleari. Hala ere, ahoskatzeko oso zaila ez zela iruditu zitzaien. Chastainek erraz egin zuen, beraz probaren maila igotzea erabaki zuten. Interestelar Izarren artean itzuli zuten. Ahalegin handiagoa egin behar izan zuen, eta beraz, platoko ikusleek gogoz txalotu zuten hizkuntza abilezia. El caso Sloane Sloane gertakizuna itzuli zuten. Saioko taldeak hitza ahoskatzea ezinezkoa zela uste zuen, baina aktoreak erdiz erdi asmatu zuen. Harrituta, gonbidatuaren hizkuntza gaitasuna txalotu zuten.

Ostegunean euskararekin egin zutena askotan egin dute txinerarekin, alemanarekin, japonierarekin eta arraroa iruditzen zaien edozein hizkuntzarekin. Espainiarzentrismo atzerakoia da, logikaren eta normaltasunaren paradigma direla uste dutenak. Gainerakoak ohitura eta ezaugarri zail eta apetatsuak dira. Eta batez ere, komikoak. Ezjakintasun egozentrikoa da, zeinak plurinazionalitatea eta kulturartekotasuna txiste bihurtzen dituen, bitxikeria zentzugabe.

Iritzia "Ara.cat" agerkaritik hartu da eta erredakzioan itzuli. Jatorrizko artikulua lotura honetan duzue.