Emakumeen ikusgarritasunaz gain, batzordean hitz egin da jaialdiak euskarari ematen dion leku urriaz ere, nahiz eta lehenbiziko gaiak hartu duen protagonismo handiena. Ane Aristi EH Bilduko zinegotziak eraman zuen afera astearteko bilkurara eta Estibaliz Canto kultura zinegotziak (PSE-EE) “ondo egindako” salaketatzat jo zuen.

Azkena Rockeko kartela itxita egon arren, Udalak oraindik ez du sinatu aurtengo patrozinio-kontratua –270.000 euro jasotzen ditu jaialdiak erakunde publikotik–. Dokumentu horretan klausulak jarriko dira orain, musika munduan emakumeei leku duinagoa ematea helburu.

Udalak kontratuan jarriko dituen klausuletan ez da kuotarik jarriko. Aristik dioenez, ez dute eskatzen festibaleko kartelburuak emakumeak izatea; bai ordea haien lana zerbitzari izatera ez mugatzea. “Adibidez, hiru eszenatoki ditu jaialdiak eta bakoitzak hildako musikari baten izena dauka: denak dira gizonak”, azaldu du EH Bilduko kideak, mota honetako ebentoetan ikusgarritasuna eszenatokietan dagoela gogora ekartzearekin batera.

Antolatzaileak laguntzeko prest… ala ez?

Canto kultura zinegotziaren arabera, dagoeneko harremanetan jarri dira jaialdia antolatzen duen Last Tour enpresarekin eta “erabat ulertu du” Udalaren postura. “Festibalaren partetik ez da problemarik jarri, guztiz kontrakoa”, azaldu zuen.

Asteazken goizean El Correo egunkaria zabaldu duenak bestelako zerbait sumatuko zuen ordea: Azkena Rock festibaleko zuzendari Alfonso Santiagoren adierazpenak jaso dituzte eta, Udalak jarri nahi dituen klausulen harira, zera esan du: “Inork ezin du bermatu beteko direnik”.

Azkeneko momentura arte Heart taldea, Joan Jett, Neko Case, Tori Amos eta Patti Smith ekarri nahian aritu direla esan ondoren, Santiagok erabateko “sentsibilitatea, interesa eta jarrera positiboa” izango dutela adierazi du. Baina rockaren industriaren %95 gizonek osatzen dutela kontuan hartzeko eskatu du: “Hau pop musikako jaialdia balitz, askoz errazagoa litzateke. Baina, zer egin dezakegu guk? Negoziazio askotan ibiltzen gara gero egiten ez diren kontzertuak lortzeko, nahiz eta alde gauden emakumeek alor horretan paper garrantzitsuagoa izatearekin”.

Blondie eta Juliette Lewis festibaletik pasa izana jarri du jaialdiaren politikaren adibide gisa, baita iazko edizioan izan ziren Imelda May eta Lucinda Williamsen kontzertuak ere. “Mundu guztiak asunto hau hutsaldu eta epaitzen du jatorria ezagutu gabe”, bere ustez. Eztabaida publiko egin aurretik beraiekin ez kontsultatu izana deitoratu du, “debate honen fundamentu faltarekin harrituta” dagoela gaineratuz.