Bere hitzetan, “Ezegonkortasunak urte luzez iraungo du, gauzak errotik aldatuko dituen garai batera heldu arte. Horretarako aldaketa politiko eta sozial sakona behar da”.

Errepikatzen den gidoia

Anaia Mulsumanen kontrako oposizioa anitza eta heterogeneoa dela dio Achcar-ek, Morsi presidente oihak, herrialdea “modu lotsagarrian” kudeatu ostean, “mundu guztia bere kontra” jarri baitu. “Greba eta protestekin amaitu eta normaltasunera itzuli nahi dute batzuk; besteek aldiz, politika sozialak aldarrikatzen dituzte”.

Libanoarraren arabera, 2011ko erreboltetako gidoi bera errepikatzen ari da orain: 2011ko mobilizazioetan liberalek, ezkertiarrek eta Anaia Musulmanek egin zuten Mubaraken gobernuaren kontra, Armadan itxaropena ezarrita. Morsi Gobernutik kentzeko ostera, Mubaraken erregimenaren aldekoak batu zaizkie ezkertiar eta liberalei.

Armadaren papera

Achcar-en aburuz “ikusteko dago” armadak hauteskundeak antolatuko dituen edo ez. Kezkagarritzat jotzen du oposizioko alderdi guztiek militarren jokabidea txalotu izana.“Armadak edo hark ezarritako Gobernuak baldintza ekonomiko eta sozialak hobetuko dituela pentsatzea oinarririk gabeko ilusioa da”.

Ezkerreko erreferentearen bila

“Ikuspegi estrategiko argia duen indar politiko ezkertiar baten gabezia da larriena” irakasle libanoarraren arabera. Azken hauteskundeetan bozen %20a eskuratu zuen Hamdem Sabahik “nazionalismo ezkertiarra” ordezkatzen du baina bat dator armada “herriaren salbatzailea” dela diotenen diskurtsoarekin.

Achcar-ek ez du uste Anaia Musulmanek hauteskundeak berriro irabazteko aukerarik dutenik. Haatik, oposizioak hautagai bakarra aurkezten badu, Sabahi ezkertiarra beharrean, Bardeli liberala izango dela dio. Hala balitz, “luze joko duen prozesuan beste etapa bat izango litzateke”.