Itxura osoz, Garoñaren jabeak, Nuclenorrek –erdibana Endesak eta Iberdrolak osatua–, ez du asmorik 2012ko abendutik geldi dagoen zentrala berpizteko, ez litzaioke-eta errentagarri suertatuko, bereziki kontuan izanda hogei milioi euro inguru gastatu beharko lituzkeela segurtasun arloko hobekuntzetan. CSNk emandako aldeko txostenak hobekuntza horiek egitera behartzen du enpresa, a posteriori bada ere.

Alta, jokaldia primerakoa izan daiteke estatuko konpainia elektriko handientzat eta bereziki Garoñako ugazaba bientzat. Hasieran eskatu zitzaizkien egokitzapenetan eurorik gastatu gabe, etorkizunean irabaziak ekar diezazkiekeen aurrekaria lortu dute. Datorren hamarkadan Espainiako Estatuko gainerako zentral nuklearrei aurreikusitako bizitza agortuko zaie –ia denetan parte hartzen dute Endesak eta Iberdrolak– eta Garoñaren adibidea baliatu dezakete haien luzapena eskatzeko. 2020an izango lehen round-a, Almarazeko (Extremadura) zentralaren baimena orduan agortuko baita.

Ohiko 40en ordez, Garoñak 60 urtera arte funtzionatzeko oniritzia eman du CSNk funtsean. Osoko bilkurako lau kidek bozkatu dute horren alde eta bakarrak aurka; datua oraindik jakinarazi ez bada ere, segurtasun osoz esan daiteke aurkako botoa Cristina Narbona Ingurumen ministro ohiarena dela. Narbonak ezetz bozkatu du Garoñaren bizitza luzatzearen alde CSNk emandako urrats bakoitzean, segurtasunaren ikuspegitik halako luzapen batek lituzkeen ondorioak behar bezala aztertu ez direla argudiatuz.